Buch lesen: «Wani Neman Jarumai »

SURA NA DAYA

Yaron ya tsaya a kan kololuwar karamar tudun kasar da take kasa kasa a masarautar yamma na zoben, ya kalli arewa, yana kallon farkon tasowan rana. A iya nisan kallonsa, yana ganin koren shinfidaddun tudu, wayanda suna sauka su haura kaman tozon rakumi a cikin wadansu kwari da ganiyan tudu. Hasken bullowan ranar farko mai launin ruwan lemu ya dan dade yana haskawa a kan rabar safe, yana sa su kyalli, yana ara wa hasken, majigin da yayi dede da yadda yaron yake ji a ran sa. Yaron bai cika tashi da wuri haka ba kuma bai taba nisan kiwo daga gida haka ba – kuma bai taba haurawa tudun da tsawo haka ba – domin yasan yin hakan zai jawo fushin mahaifinsa. Amma a wanan ranar, bai damu ba. A wannan ranar, yayi biris da miliyoyin dokoki da ayyuka masu yi masa danniya na tsohon shekaru goma sha hudu. Hakan ya faru ne saboda wannan ranan na daban ne. Rana ne da ya kasance kaddararsa ta iso.

Yaron, Thorgrin na masarautar yammacin daular yan dangin McLeod na kudu – sananne ga duk wadanda yaso da suna Thor kawai – dan auta cikin yara maza hudu, mafi karacin soyuwa a wurin mahaifinsa, ya kwana idonsa biyu saboda begen wannan rana. Yayi ta juye-juye, da idanu cike da ruwa, yana jira, yana fatan farkon tasowan rana. Saboda rana kamar haka yakan faru ne sau daya a cikin shekaru da yawa, kuma in har ya bar zarafin ya kubuce masa, zai makale a wannan kauyen, yakuma dawwama a aikin kula da garkunan mahaifinsa har iya rayuwarsa. Wannan kuma ya zama tunanin da ba zai iya hakuri da shi ba.

Ranar shiga soja . Ya kasance rana daya ne rak da sojojin sarki ke zaga wa duka dauloli suna zaban masu son shiga rundunan sarki. Tun da yake raye, Thor baya mafarkin komai face wannan. A wurin shi, ma’ anar rayuwa abu daya ne rak: shiga silver, zababbun hafsosin rundunar sarki, sanye da kayan adon yaki mafi kyau da kuma tattatun makamai a ko ina a cikin duka masarautai biyun. Kuma ba a shiga cikin silver sai mutum ya shiga babbar runduna, rundunonin masu koyan aikin tsaro da shekarun su ke sakanin goma sha hudu da goma sha tara. Kuma idon mutum bai kasance dan fittatun mutane ba, ko wani sanannen jarumi ba, to babu wata hanyar shiga babbar runduna.

Ranar shiga soja ne kawai ta sha banban, wannan abin ba safai ba, da ya ke faruwa a kowani shekara da rundunonin sarki ke raguwa kuma hafsosin sarki ke zaga kasan suna neman sabbobin dauka. Kowa ya san kalilan a ke daukawa a cikin yaku bayi – kuma musamman an san kadan ne daga ciki za su samu shiga babban runduna.

Thor ya karanci yanayin wuri sosai, yana dubawa ko zai ga wata alamar motsi. Yan silver, ya sani, ya zama dole su biyo nan, hanya makadaiciya zuwa kauyen sa, kuma yaso ya zama wanda zai fara ganin su. Garken tumakin sa na ta nuna rashin yarda a kewaye da shi, sun tada kukan haushi da murya daya kuma suna nuna su fa ya mayar dasu gangarar tudu, inda mafi kyawun ciyayi suke. Yayi kokarin ya toshe ihunsu, da kuma warinsu. Sai ya zama masa dole ya tara hankalinsa a guri guda.

Abinda yasa ya iya juran duka wannan, shekarun da yayi yana kiwo, yayi yana bauta wa mahaifinsa, yayi yana bauta wa yayunsa, yayi yana mai samun mafi karancin kulawa kuma mafi aikatuwa, shine zaton cewa watan watarana shi zai bar wannan wurin. Wata rana, idon yan silver sukazo, shi zai bawa duk wadanda suka raina masa mamaki da zabansa da za a yi. Farat daya shi zai dale amalankensu yayi bankwana da duk wannan damuwowin.

Mahaifin Thor, a kan huja, bai taba daukan shi da muhimmanci a matsayin dan takaran shiga rundunan tsaro ba – musamman ma, bai taba daukan shi a matsayin dan takaran komai ba. A madaddin haka, ya bada soyyayarsa da kulawa gabadaya wa yayun Thor su uku. Babban cikinsu dan shekaru goma sha tara ne kuma shauran sun bi juna da shekaru dadaya, wanda yasa Thor yazama kanin kowanne a cikin su da akalla shekaru uku masu kyau. Wata kila domin shekarunsu na kurkusa da juna kokuma watakila domin su sun yi kama da juna amma ba kama da Thor ba, su ukun a manne da juna suke a kowani lokaci, batare da sun nuna wani alaman sun san da rayuwar Thor ba.

Abinda yafi munima shine duk sun fishi tsayi da fadi dakuma karfi, shikuma Thor, duk da ya san shi ba gajere bane, Thor yaji cewa shi karami ne in an kwatanta dasu, yana raina ginannu kafafuwansa in ya kwatanta da nasu masu kama da manyan bishiyoyin gamji. Mahaifinsa bai dauki ko mataki saboda magance wannan ba – Kaman ma yana jin dadin haka ne – ya bar Thor ya dinga kiwon tumaki da wasa makamai alhalin yan’uwansa sunanan suna koyon yaki. Abinda ba a fada amma da kowa ya sani shine cewa, Thor zai karasa sauran rayunsa a dan kallo ne, zai tilasstu da kallon yan’uwansa suna yin abubuwan al’ajabi. Da mahaifinsa da yan’uwansa za su samu yadda suke so, da kaddarar sa zai zama, ya kasance a nan, a hadiye a cikin wannan kauyen, yana bawa iyalensa duk kular da suka nema a wurinsa.

Wani munin abin kuma shine cewa Thor ya fahimci cewa yan’uwansa, ta wata hanyan, suna jin shakkan shi, watakila ma sun tsane shi. Thor na iya ganin haka a kowane kalon su zuwa gare shi da yanayin su. Bai san ta yaya bane, amma yana tayar da wani abu, Kaman tsoro, kishi a cikin su. Watakila domin ya sha bambam dasu, bai yi kama dasu ba kokuma domin rashin magana da irin yanayin su; baya ma sa kaya kaman su, mahaifinsa yakan bar mafi kyawun komai – alkebbobi masu launin malmo da jaja, da makamai na manyan mayaka – wa yan’uwansa, alhali a kan bar Thor da sa matattun summokara.

Duk da haka, Thor yayi mafi kyawun amfani da dammar da yasamu, yana samo hanyoyin da siturorinsa za su yi daidai dashi, yana daura dogayen riguna da igiya akewaye da kugun sa, saikuma, yanzu rani ta iso, yakan yanka hanayen rigunan domin hanayensa da suka riga suka yi baki su sha iska. Rigarsa da yi daidai da mattatiyar wandon alawaryonsa – kayan mallakarsa guda biyu kacal – da takalmansa da a ka yi daga mafi talautuwan patar leda, sun kai ga har kwabrinsa. Ba a yi su da patar da tayi kokusa da wadda a kayi na yayunsa dashi ba, amma ya san yanda yake sasu amfanar shi. Ya kasance tamkar alamar makiyayin dabbobi ne.

Amma fa yana da wuya a ganshi a yanayin kowa. Thor na da sayi kuma tsiriri, da marikar yarda da kai, habban masu kirki, sayyayun kumatu da idanu masu launin toka, yana kama da jarumin da baya bata. Mikekiyar gashin kansa mai launin kasa sun zubo baya a jejjere a kansa, kasa kadan da kunnuwansa, sannan a bayan gashin, idannunsa na kyalli Kaman kifin tarfasa a cikin haske.

Za a bar yan’uwan Thor suyi bacci a wannan safiyar, a basu lafiyayen abinci, kuma a tura su zuwa wurin zaben mayaka da mafi kyawun makamai da kuma sa albarkan mahaifinsa – alhali ba a ma barin shi shima ya kasance. Ya taba kokarin tayar da maganan da mahaifinsa sau daya. Sakamakon hakan bai yi kyau ba. Mahainfinsa ya kasaita hirar a hanya na kawai, kuma bai sake gwada wa ba. Lamarin ya kasance ba adalci ne kawai.

Thor na da muradin kin kaddarar da babansa ya shirya masa. Daga ganin alamun farko na rundunar gidan sarauta, zai koma gida a guje, ya fuskanci mahaifinsa, kuma, koyaki koyaso, ya bayyanar da kansa wa mutanen sarki. Shima ma zaiyi takaran shiga rundunan mayaka da shauran. Mahaifinsa bai isa ya hana shi ba. Ya ji wani kulewa a cikin sa a yayin tunanin hakan.

Ranar farkon ya dan kara haurawa, sai a lokacin da na biyun, da launin koren minti, ya fara haurowa, yana kara wa sararin samaniya wani irin haske mai launin malmo, Thor ya hango su.

Ya mike a tsaye, gashi a mimmike, yana mamaki. A nan, daga can nesa, wani mafi karancin yanayin amalanken doki, tayun sa suna tada kura zuwa sama. Bugun zuciyarsa ta karu a yayin daya ga bullowar wata kuma; sai kuma wata. Daga nan ma yana ganin amalanku masu launin gwal suna kyalli a cikin rana, Kaman kifi mai bayan zinari dayaka tsalle ya koma ruwa.

A lokacin daya kirga har goma sha biyu a cikin su, ya gagara hakuri ya kara jira. Da duukan zuciya a cikin kirjinsa, da manta garken tumakinsa a karo na farko a rayuwarsa, Thor ya juya sai ya gungura kasan tudun da tsauri, da muradin yin koma mai zata bukata domin bayanar da kansa.

*

Thor yaki ya saurara ya daidaita numfashinsa a yayin da yake gangarawa tudun a gunje, ta sakiyan bishiyoyi, rasan suna ta kwarzanan sa amma bai damu ba. Ya kai wani shararriyar fili sai yaga kauyensa: gari mai kaman yana barci a shake da gidaje masu bene daya, fararen gidajen laka masu jinkar ciyawa. Iyalen da suke cikin ta basu fi dozin kadan ba. Hayaki na tashi daga dakunan dafuwa dayake yawanci an tashi ana shirya kalacen safe. Guri ne gwanin ban sha’awa, da nisa daidai – tafiyan wuni a kan doki – daga padar sarki ga mai rabewa a kan hanyan wucewa. Wani kauyen manoma ne kawai a bakin zoben, wani karamin kusa a babban tayan masarautar yammaci.

Thor ya karasa shauran karshen hanyan a guje, ya shiga sakiyar kauyen, yana tada kura a yayin tafiyan. Kaji da karnuka sai kauce masa a kan hanya suke yi a guje, sai wata tsohuwa, a tsugune a kofar gidanta a gaban tukunya dauka da ruwanda yake taffasa, tayi masa tsaaki.

“Jeka a hankali mana Yaro!” Ta fada da karfi a yayin daya wuce a guje, ya sa mata kura a wutan cikin murhunta.

Amma kuma Thor ya wuci jin kira – ba ma ita ba, ba ma kowa ba. Ya sha kwana zuwa wata anguwar gefe, saikuma wata, yana murduwa yana juyuwa cikin hanyoyin da ya riga ya lakanta a zuciya, har ya kai gida.

Gidan karami ne, mazauni mara wani muhimmancin tsari Kaman shauran, da fararen bangon laka da jinkan zana daya hadu da bangon. Kaman yawanci, daki daya da gidan ya kunsa a rabe yake, mahaifinsa na kwana a bangare daya, yan’uwansa kuma a daya bangaren; inda gidan ya sha bambam da yawanci shine, yana da ‘yar karamar dakin dafuwa a baya, anan ne kuma a ka ware Thor ya dinga kwana. Da farko, yakan cunkusu da yan’uwansa; amma a cikin lokaci sun kara girma da rashin imani da kuma waraiyya, kuma sun mayarda rashin bashi wuri abin alfa’ari. Thor yakan ji haushi, amma yanzu yana more sararin kansa, yafi son ya nisance su. Wannan ya tabattar masa da abinda dama ya sani na cewa shine wararren gidan.

Thor ya nufi kofar shiga gidansu sai ya ruga ciki ba tsayawa.

“Baba!” ya tsala da ihu, yana numfashi da kyar. “Yan silver! Suna zuwa!”

Mahaifinsa da dukan yan’uwansa uku suna zaune a sunkuye akan shimfidar cin kalacen safe, sun riga suna sanye da kayayyakin su mafi kyawu. Da jin kalmominsa sun daka tsalle suka wuce shi zuwa waje a guje, sunata buge masa kafada a yayin wucewa aguje daga cikin dakin zuwa kan hanya.

Thor ma ya bisu waje, sai duk suka fara kallon alqibla suna saye.

“Bana ganin kowa,” Drake, babbansu, yace cikin murya mai zurfi. Da mafi fadin kafadu, gashi a yanke Kaman na yan’uwansa, idanu masu launin kasa, da siraren mara soyuwar labba, ya harari Thor Kaman yadda a ka saba.

“Haka nan nima,” inji Dross, mabiyin Drake da shekara daya kawai, mai kuma bin bayansa kullun.

“Suna zuwa!” Thor ya mayar masu. “Na rantse!”

Mahaifinsa ya juyo zuwa gareshi ya kuma riko kafadunsa da rashin tausayi.

“Kuma da yaya ka sani?” ya nemi yaji.

“Na gansu.”

“Tayaya? Daga ina?”

Thor ya dan saurara; mahaifinsa ya gano shi. Dama ya san wuri daya kawai da Thor zai iya hango su dagashi kuma shine dan kololon tudun nan. Yanzu kuma Thor ya rasa yaya shi zai mayar.

“Na…hau dan tudun –”

“Da garken tumakin? Ka san bai kamata su yi wannan nisan kiwon ba.”

“Amma yau ya kasance dabam. Ya zama mun dole na na gani.”

Mahaifinsa ya kale shi a kasa, kallon kiyyayya.

“Maza ka shiga ka dibo takwuban yan’uwanka ka haskaka zabiran su, domin su zama mafi kyawun kallo kafin mutanen sarkin su iso.”

Mahaifinsa, bayan yagama magana dashi, ya juya zuwa ga yan’uwansa, wayanda duk suke tsaye a hanya suna kallon hanya.

“Kana ganin zasu zabe mu?” inji Durs, Dan autan cikin su ukun, amma yayan Thor da shekaru uku masu kyawu.

“Zasu zama wawaye idon suka ki,” mahaifinsa yace. “Suna da karancin mayaka a wannan shekaran. Yakasance musu siririyar girbi – da basu damu da zuwa ba. Kudai ku tsaya a mike, dukkanku uku, ku daga haban ku sama ku kuma tura kirjin ku gaba. Kada ku kalli idanunsu kai tsaye, amma kar ku kuma kau da idanunku gaba daya. Kuyi karfin hali da yarda da kai. Kada ku nuna gazawa. Idon kuna son ku kasance a cikin rundunar sarki, dole kuyi kamman kun riga kun shige ta.

“Ai, Baba,” yaran sa maza uku suka ansa a lokaci daya, tare da fadawa muhalli.

Yajuyo ya harari Thor daga baya.

“Me kake yi a nan har yanzu?” ya tambaya. “Ka shiga daga ciki!”

Thor ya tsaya a wurin, yana zuciya bibiyu. Baya son yaki bin umurnin mahaifinsa, amma dole ne ya tattauna dashi. Zuciyarsa na ta daka a yayin da yake musabaka. Ya nadi ra’ayin bin umurnin zai fi alheri, ya kawo takwuban, sanan ya fuskanci mahaifinsa. Kin bin umurnin gaba gadi ba zai taimaka ba.

Thor ya ruga cikin gidan a guje, ya fita ta baya zuwa runfar makamai. Ya samu takwuban yan’uwansa uku, dukkansu abubuwa na gwanin sha’awa, da rawanin wurin rikewa na azurfa mafi kyawu, muhimman kyauta da mahaifinsa yayi bautan shekaru kafin suka samu. Ya daffo duka uku, yana mamakin nauyinsu Kaman yadda ya saba, sai ya koma ya ruga a guje ta cikin gidan dasu.

Ya gagauta zuwa ga yayunsa, ya mika wa kowa takwabi daya, sanan ya juya zuwa ga mahaifinsa.

“Mene, babu man share su ne?” Drake ya tambaya.

Mahaifinsa ya juyo zuwa gareshi da rashin yadda, amma kafin yace komai, Thor ya daga murya yayi magana.

“Baba, yi hakuri. Innason nayi Magana da kai!”

“Nace maka ka share---”

“Dan allah, Baba!”

Mahaifinsa ya gwaye idanu yana kallonsa, yana kokwanto. Watakila ya gano ba wasa Thor yakeyi ba, saboda daga karshe, sai yace, “To?”

“Innason nima a gwada ni. Da sauran. Ma rundunan mayaka.”

Sai dariyan yan’uwansa ya taso kawai daga bayansa, shikuma idanuwansa sukayi jajazur mai kuna.

Amma mahaifinsa baiyi dariya bashi; ammaimakon haka, dada zurfafa kallon raininsa yayi.

“Kanason haka?” Sai ya tambaya.

Thor ya girgiza kai da nufin cewa ai.

“Shekaruna goma sha hudu ne. Na cancanta.”

“Mafi karancin shekarun da ake bukata sha hudu ne,” Drake yace da bakance, ta samar kafadansa. “Idon suka dauke ka, zaka zama mafi karancin shekaru. Kana ganin zasu zabi kamanka amadadin mutum kaman ni, da na girme maka da shekaru biyar?”

“Baka da hankali,” Durs yace. “Kuma tunda haka kake.”

Thor ya juyo zuwa garesu. “Ba daku nake Magana ba,” yace.

Ya sake juyowa ga mahaifinsa, wanda har yanzu fuskarsa take daure.

“Baba, dan Allah,” yace. “Abani wannan zarafin kawai. Abinda nake roko kenan kawai. Nasan ni karamin yaro ne, amma zan nuna kaina, a cikin lokaci.”

Sai mahaifinsa ya girgiza kansa.

“Yaro kai ba mayaki bane, ba kaman yan’uwanka kake ba. Kai makiyayi ne. rayuwanka a nan yafi dacewa. Da ni. Za ka sauke hakokin da suka rataya a wuyanka ka kuma sauke su da kyawu. Baikamata mutum yadinga manyan mafarku ba. Ka rungumi kaddara, ka koyi soyayya wa kaddaran.”

Thor ya ji zuciyarsa na tashi yayin da yake kallon rayuwansa na neman ya zube a gaban idannunsa.

Babu, yayi tunani. Haka ba zai taba kasancewa ba.

“Amma Baba---”

“Yimun shuru!” mahaifin ya furta, har muryarsa tabi iska. “Ya ishe ka haka. Gasunan zuwa. Ka bada hanya, kuma ka tabbata ka maida hankalinka a yayin da suke nan.”

Mahaifinsa ya maso ya ture Thor zuwa gefe da hanu daya, Kaman wani abu mara rai da baya son yagani. Cikaken tafin hannunsa ya mari kirjin Thor.

Wani babban kara ya taso, mutanen gari sai kwararo wa sukeyi daga gidajensu, suna ta jeruwa akan hanyoyin garin. Guguwar kura mai tasowa ya gabaci rundunan, bayan dan lokaci kadan su ma suka iso, rabin dozin din amalankun dawakai, suna manyan kara Kaman tsawa daga sama.

Sun shigo gari kaman sojojin gaggawa, suka tsaya kusa da gidan su Thor. Dawakainsu, sunata motsi a wuri daya, suna karan dawakai. Ya dauki lokaci mai tsawo kafin gajimaren kuran da suka tayar ya lafa, sai Thor yayi kokarin zalaman leka kayan kariya da sukasa da makamansu. Bai taba zuwa kusa da yan Silver kamar hakaba, sai haka yasa zuciyarsa nata bugawa.

Mayakin da yake kan magabacin dokin ya sauko. Gashinan, a zahiri, dan rundunan Silver, yana rufe da kayan kariya mai kyalli, wata doguwar takwafi na rataye a kugunsa. Yayi kama da kwatankwacin dan shekaru talatin da motsi, gwarzon namiji, tsiron gasu a fuskansa, tabo a kumatunsa, da kaucecen hanci daga yaki. Ya kasance namiji mafi muhimmacin da Thor ya taba gani, fadinsa daidai na biyun shauran, the yanayin daya nuna cewa shine mai bada ummurni.

Mayakin ya diro kan hanyan kuran, dunduniyansa suna kara a yayinda ya nufi jerin yara mazan.

Sama da kasan kauyen matasa maza da yawa sun tsaya a mike, sunasa sammani. Shiga Silver yakasance rayuwar alfahari, rayuwar yaki, rayuwar a san mutum, rayuwar kasancewa a sama – tare kuma da fili, sarauta, da arziki. Yana nufin mafi kyawun Amarya, zababiyar fili, rayuwar kasancewa a sama. Yana nufin daukaka wa danginka, kuma shiga rundunan shine matakin farko.

Thor ya karanci manyan amalankun dawakain, ya kuma fahimci cewa baza su dauki sabobbin dauka da yawa ba. Babban masarauta ne, kuma zasu ziyarci garuruwa da yawa. Ya hadiye yawu, yana mai gane cewa yiyuwan samun shigansa dan kadan ne ba Kaman yanda shi ya dauka da ba. Sai shi ya doke duka shauran yara maza – mafi yawansu kuwa gugaggun mafadata – tare da yan’uwansa uku. Wannan tasa jikinsa ya mutu.

Da mayakin ya fara takawa da dadaya a cikin yanayin shuru sai numfashin Thor na neman ya dauke, ya fara daga karshen angwa, yana zagawa a hankali. Thor ya san duka shauran yara mazan, sani na musamman. Ya san wadansunsu aboye basua son a daukesu, dukda cewa iyalensu nason su rabu dasu. Suna soron; bazasu kasance mayaka masu kuzari ba.

Thor nata fama da rashin ji da kai. Yanajin cewa shi ya cancanci a zabe shi Kaman kowane a cikinsu. Kasancewa yan’uwansa sun fishi shekaru da girman jiki da karfi baya nufin ya rasa damarsa na ya tsaya a kuma zabe shi. Yana ta jin kiyyaya wa mahaifinsa, ya kuma kusan fita daga haiyacinsa a yayinda mayakin ya kusanto.

Mayakin ya tsaya, a karo na farko, a gaban yan’uwansa. Ya kallesu sama da kasa, yayi Kaman sun yakeshi. Ya mika hanu, ya kamo daya daga cikin zabirunsu, ya fincikoshi, Kaman yana son ya gwada karfinsa.

Sai yayi murmushi.

“Baka taba amfani da takwafin ka a yaki ba, ko ka taba?” ya tambayi Drake.

Thor yaga Drake yana bari a karo na farko a rayuwansa. Drake ya hadiye yawu.

“Babu, maigidana. Amma nayi amfani dashi sau dayawa a cikin muraja’a, kuma ina fatan na—“

“A muraja’a!”

Mayakin ya fashe da dariya sai ya juya zuwaga shauran mayakan, wayanda suma suka shiga, dariya a gaban Drake.

Drake ya zama jazur da kunya. Wannan ya kasance karo na farko da Thor zai fara ganin Drake ya ji kunya. – abinda aka saba gani, shi yake kunyata wadansu.

“To dai zan tabattar na gaya wa makiyanmu su ji tsoronka – kai mai amfani da takwfinka a muraja’a!”

Taron mayakan sun sake fashewa da dariya.

Sai mayakin ya juyo zuwaga shauran yan’uwan Thor.

“Yara maza uku daga tushi daya,” injishi, yana shafan tushin gemanyan kan habansa. “Da zasu iya amfani. Dukanku agine da girma mai kyau. Duk da ba a gwadaku ba. Zaku bukaci koyaswa sosai idon har zaku samu cancanta.”

Sai ya dan saurara.

“Ina gani zamu iya neman gurbi.”

Yayi nuni dakai zuwaga bayan amalanken.

“Ku hau, kuma kuyi da sauri. Kafin na canja ra’ayi na.”

Duka yan’uwan Thor uku sun ruga zuwa amalanken, suna murmushi. Thor ya gano mahaifinsa, shima yana murmushi.

Amma bai ji dadi ba ayayin da yake kallon tafiyansu.

Mayakin ya juya ya kama tafiya gida na gaba. A nan Thor ya gagara kara hakuri.

“Yallabai!” Thor yayi kira da karfi.

Mahaifinsa ya juyo sai ya ware masa idanu, amma Thor ya wuce matsayin ya damu.

Mayakin ya saya, bayansa a juye zuwa gareshi, sai ya juyo a hankali.

Thor ya dauki taku biyu zuwa gaba, zuciyarsa tana bugawa, sai ya turo kirjinsa waje gwargwadon iyawansa.

“Baka duba lamarina ba, yallabai,” yace.

Mayakin, da mamaki, ya kalli Thor sama da kasa kaman abin wasa.

“Ashe ban duba ba?” ya tambaya sai ya fashe da dariya.

Yan bayansa ma sun fashe da dariya, suma. Amma Thor bai ko damu ba. Wannan ne lokacinsa. Ko yanzu ne kokuma babu har abada.

“Ina son na shiga rundunan!” Thor yace.

Mayakin ya taka zuwaga Thor.

“Yanzu kana son haka?”

Yayi kama da abin yana bashi dariya.

“Kuma ka kai shekaranka na goma sha hudu?”

“Na kai, yallabai. Sati biyu da suka gabata.”

“Sati biyu da suka gabata!”

Mayakin ya kyalkyale da dariya, hakama mutanen da suke bayansu.

“A cikin wannan yanayin, makiyan mu zasu tabattu a kan bari daga sun ganka.”

Thor yaji shi yana konuwa da rasin ji dakai. Dole yayi wani abu. Ba zai bari yakare haka ba. Mayakin ya juya don ya tafi – amma Thor ba zai iya barin hakan ya faru ba.

Thor yayi taku zuwa gaba sai yayi ihu: “Yallabai! Kana son kayi kuskure!”

Sanda kowa a taruwan jama’a ya ja numfashin tsoro, yayinda mayakin yasake sayawa ya juyo a hankali.

Yanzu sai ya matsa goshinsa a cikin fushi.

“Wawan yaro,” mahaifinsa yace, ya cafke Thor a kafada, “koma ciki!”

“Bazanje ba!” Thor yayi ihu, ya girgiza ya kubuta daga cafkewan mahaifinsa.

Mayakin yatako zuwa gaba ya nufi Thor, sai mahaifinsa yaja dabaya.

“Kasan horon da ake yiwa wanda ya zagi dan Silver?” mayakin ya tambaya da barazana.

Zuciyan Thor nata daka, amma ya san bazai ja da baya a yanzu ba.

“Dan Allah ka yafe masa, yallabai,” mahaifinsa yace. “Shi karamin yaro ne kuma----”

“Ba dakai nake Magana ba,” mayakin yace. Da wani kallon raini, ya tilasta wa mahaifin Thor ya juya ya koma.

Mayakin ya juyo zuwaga Thor.

“Bani ansa!” yace.

Thor ya hadiye yawu, ya gagara Magana. Ba haka yaga kasancewan lamarin a kwakwalwansa ba.

“Zagin dan Silver na daidai da zagin sarki da kansa ne,” Thor yace da ladabi, yana mayar da abin da ya koya daga tunani.

“Haka,” inji mayakin. “Wannan na nufin zan iya maka bulala arba’in in naga dama.”

“Bana nufin in zageka, yallabai,” Thor yace. Inason a dauke nine kawai. Kayi hakuri. Nayita mafarkin wannan duk tsawon rayuwana. Kayi hakuri. Ka barni na samu shiga.

Mayakin ya kalleshi, sai a hankali, yanayinsa ya yiwo laushi. Bayan dan lokaci mai tsawo, sai ya girgiza kai.