Buch lesen: «Erenler Dîvânında»

Ali Akbaş, 1942 yılında Kahramanmaraş’ın Elbistan ilçesinde Çatova köyünde doğdu. İlk ve orta öğrenimini memleketinde, yüksek öğrenimini İstanbul Üniversitesi, Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nde tamamladı. Çeşitli lise ve yüksekokullarda öğretmenlik ve idarecilik, Filim Radyo ve Televizyonla Eğitim Merkezi’nde program yazarlığı yaptıktan sonra araştırma görevlisi olarak Hacettepe Üniversitesi’ne geçti. Burada, dil üzerinde yüksek lisansını tamamladı ve Türk dili okutmanı olarak çalıştı. 1996 yılında meslek hayatında 25 yılını doldurarak emekliye ayrıldı. Hâlen Avrasya Yazarlar Birliği Genel Başkan Yardımcısıdır. Bugüne kadar arkadaşlarıyla birlikte Divan, Doğuş Edebiyat, Kanat ve Kardeş Kalemler dergilerini çıkaran şairin Masal Çağı (şiir), Kuş Sofrası (çocuklar için şiir), Gökte Ay Portakaldır (masal) adlı eserleri vardır.

Erenler Dîvânında

Efendi Barutçu’ya

 
Gece,
El ayak çekilince,
İlâhîlerle ahîler girdi rüyama
Külahları gökte
Harmânîleri yerde ahîler.
Başta Ahî Evran;
Çıktık zamanın tül kapısından
Gezdik türbe türbe
Yatır yatır
El öptük
Yüz sürdük dergâhlara
Meydan okuyup çağlara
Üçler Yediler karıştı
Öteden Kırklar erişti
Yollara koyuldu kervan
Dediler hep bir ağızdan:
“Gelin Hünkâra varalım
El pençe dîvan duralım
Ulu meşveret kuralım
Görelim ne demiş Kur’an”
Kapıldık bir Mesnevî rüzgârına
Gök kırığı kubbelerle
Bir Selçuk şehrine geldik
Merhamet bahrine geldik
Bura Konya
Konya dünya içre dünya
Dünya tutturmuş bir semâ
Şems’in kenârında,
     “Mevlâna,
          Mevlâna,
               Mevlâna!..
 
 
Aşk bir alev, gönül fânus
Görelim ne demiş Yûnus:
 
 
“Gökte ay bedir
Erenler payı
Bir velveledir
Tuttu semâyı
 
 
Binlerce melek
Geldiler tek tek
Kuruldu dernek
Duyunca nâyı
 
 
Başladı semâ
İnledi semâ
Hep medhü senâ
Yüce Mevlâyı
 
 
Yûnus huşûyla
Apak başıyla
Aşk yoldaşıyla
Çeker sevdâyı”
 
 
Ankara’dan Hacı Bayram
Uçan kuşlar emrine râm
Esen rüzgârla konuşur
Böylesin görmemiş devrân
Ve daha nice diyardan
Gelmiş evliyâ-yı kirâm
Ben fakîr,
Ben günâhkâr
Sarıldım eteklerine,
Medet! dedim
Dilek diledim:
 
 
“Hey güzeller
Horasan erleri
Yesi güvercinleri
İki cihan serveri
Muhammed aşkına
Biz sizin dîvâneniz
Ayak tozunuz
Yitirdik nerde iziniz
Bu yurt
Osmancığın yurdu
Sizin yurdunuz
N’olur niyâz edin Hakk’a
Bizim kalmadı yüzümüz”
 
 
Secdeye kapandı bir pîr
Dediler Akşemseddin’dir”
Bir avuç aldı topraktan
Bilmem ne diledi Hak’tan
Üfleyerek sola sağa
Şöyle seslendi toprağa:
 
 
“Bozkır,
Benim gevrek ekmeğim,
Yağsız aşım
Beşiğim, mezarım, seccâdem,
Yavuz’un bindiği doru kısrak
Kalk artık şâha
Sûre-i Tâhâ gibi
Uzan Allah’a
Duâlar, âmînlerle,
Horonlar, sinsinlerle,
Ardında yüz binlerle
Gelsin artık beklenen
Kaf Dağları’ndaki küçük şehzâdem!…” dedi
“Amîn dediler.
 
 
Hacı Bektaş,
Yavaş yavaş,
Ak pak sakalını sıvazlayarak,
Dönüp bana:
“Gönlünüz kavî tutun,
Hakk’a sarılın,
Diyâr-ı Rûm boş sanırsız,
Aldanırsız!
Daha bozkır;
Dağları emzirmededir.
Hele dağlar tavlanadursun,
Dağlar, el ele verip
Halaya dursun,
Gör ne oyun oynarlar,
O hem tabut, hem ana!…” dedi,
Başka demedi.
 
 
El ele perçin oldular
Derilip yüz bin oldular
Uçup güvercin oldular
Göklere kıldılar seyrân
Bir köşede kaldım hayrân
Gördüm ki,
Her şehrin bir sâhibi var
Her sâhibin bir nâibi var
Hacı Bayram,
Hacı Bektaş,
Adım adım,
Taş taş,
Mülkü tapulamışlar!
 

Ana Şehir^{( 1 )}

 
Ey Kudüs
Ey Beytül Makdîs
Ey ilk kıblemiz olan kadîm belde
Mescîd-i Aksâ sende
Kubbetü’s Sahrâ sende
Ve Merkad-i Îsa sende
Bilmem daha kaç inanç barınıyor sinende
Asırlardır ufkumuzu aydınlatan gümüş şamdan
Semâlarında birbirine karışmış ezanla çan
Şehirlerin anası ey!
 
 
Hışırtısı duyuluyor melek kanatlarının
Mâverâdan sesler geliyor
Yamalı elbiseleriyle giriyor şehre
Emîrü’l Mü’minîn
Kulları sultan, sultanları kul yapıyor bu din
Aynı mektepten öğrenmiş edebi
Salâhaddîn Eyyûbî
Ve Yavuz Sultan Selîm
 
 
Burada konuşmuş Tûr ile Mûsâ
Burada gerilmiş çarmıha Îsa
Ve şimdi Golgotha Tepesi bir mezbaha
Hiç kana doymuyor Benî İsrail
İçtikçe susuyor
-Daha, diyor bütün ihtirasıyla
     – Daha
          -Daha!…
 
 
Benî İsrail’le birlikte tekrar
Fesat geldi bu vâdiye
Kanâat gitti, haset geldi
Zulüm ve istibdat geldi
Bunlar ihtikârdan başka kâr bilmeyen
Mefisto’nun muhteris çırakları
Bunlar Hakk’a değil; güce taparlar
Bunlar hurmadan şarap
Ve bülbülden kebap yaparlar
 
 
Ah Filistin, Filistin
Endülüs’e benzemesin kaderin
Rabbim, bitsin artık bu dağdağa,
Bu acılar dinsin
Yıllardır gülmeyi unutan dullar, yetimler
Biraz sevinsin
 
 
Silahlar sussun artık semâlarında ey Kudüs
Şairler her dilden şiirler okusun
Kur’an tilâvet eylesin hâfızlar
Hazreti Davût
Zebûr’dan Mezmûrlar okusun
Yeşildir sana yakışan ey şehir,
Kızıl kan değil
Zilhiccen muharrem olmuş
Bayramın bayram değil
Mîrâc’a mahrec olan
Kadîm belde ey!…
 

Bay Buş veya Bağdat Bombalanırken

Gazeteci Muntazar el Zeydî’ye

 
Üzülmeyin be çocuklar
Sam Amca ülkenize barış getirmiştir
Size çikolata ve oyuncak getirmiştir
Savaşmaya değil
Harıl harıl yanan petrol kuyularından
Purosunu yakmaya gelmiştir
 
 
Ama neden
Yollar kuş ölüsüyle dolu
Ama neden bu çocuk cesetleri
Ama neden tank paletlerine sıvanmış etleri
 
 
Hayır Bay Buş
Çok kötü Conilerin niyetleri
Bak yine kana bulandı Umman
Akıllı bombalar yağdırıyorlar
Bağdat’a, Basra’ya sabah akşam
Bunlar çocuk avcısı
Bunlar “Ku Klux Klan”
Bunlar kendine benzemeyen herkesi vuracaklar
Bunlar dost değil; düşman
Bunların akıl hocası Darvin
Kitâpları Seleksiyon Natüral
Ve dinleri kin…
 
 
Ellerini iyi sakla Bay Buş
Ellerini iyi sakla
Ellerinden kan sızıyor
Kan!..