1878 թվականին Րաֆֆին գրի է առնում «Ոսկի աքաղաղ» վեպը, որում պատկերել է արեւելահայ առեւտրականության բուրժուազիայի կենցաղն ու բարքերը։ Վեպում հեղինակը հանդես էր գալիս վաշխառուական բուրժուազիայի քննադատությամբ՝ ստեղծելով Պետրոս Մասիսյանցի մնայուն, գեղարվեստական տիպը: Այստեղ պատկերված է հայ բուրժուական մի ընտանիք, որտեղ հարաբերությունները հիմնված են սառը հաշվարկի վրա: Միքայելի կերպարով Րաֆֆին ի ցույց է դնում բարության ու նվիրումի մի ողջ պատկեր, անձնազոհության ու սիրո գաղափար: Հռիփսիմեի կերպարով ներկայացվում է հայ կնոջ ամոթխածությունը, ինչպես Միքայելն է ասում նախապաշարմունքները: Ի վերջո երիտասարդների սերը հաղթում է նախապաշարմունքները եւ նրանք հանդես են գալիս որպես «ոսկի աքաղաղ»՝ փրկելով կործանման եզրին կանգնած գերդաստանը:
Րափին աննկարագրելի հեղինակ է։։։
հըաշալի գիրք, որ ընթերցվում է մի շնչով։
ուղղակի Վերջում, մի քանի բան թողնում է կարդացողներիս մտածողությանը, աւրինակ, թե ինչ է լինում Գայանեի հետ, կամ թե Ստեփանի գործունեության վերջը, եւ էլի նմանատիպ բաներ։
Отзывы 1