Шымыр атты марғау

Ертеде көгілдір теңіздің ортасындағы бір аралды əр түрлі аң-құс мекен етіпті. Онда тəттілігі тіл үйірген жеміс-жидектер өсіп, таңғажайып гүлдер гүлдейді екен. Арал табиғатының сұлулығына қызығушылар мінген аппақ кемелер күндіз-түні үздіксіз ағылып келетін де жататын.

Осы аралда теңіз жағалауындағы шағалаларға қарап отыруды əдет еткен Шымыр атты арманшыл марғау тұрыпты.

Шымыр басқа бауырларынан мүлдем өзгеше, жүнсіз, тап-тақыр, жып-жылтыр болып дүниеге келіпті. Мұндай «кемістік қалай болды?» деп ата-анасы да қамығады екен. Соған қарамастан, олар осы марғауын ерекше жақсы көретін. Ал Шымыр қайда барса да, мазақтың астына қала беретін болған. Мысықтар, иттер, бəрі де оны көргенде шек-сілелері қатқанша күліп, мазақ қылады екен. Тіпті тышқан да одан қорықпайтын болыпты.