Zitate aus dem Buch «Җәмиләнең яшел күзләре. Мәхәббәтә абыну»

бу безнең хисләрне? Алар бармы, әллә соң барысы сүнде. Юк шул, бар ул. Бар. Тик синең ышанасың килми, сөйгәнем, син куркасың. Наргис Харасова * * * Для изготовления обложки издания использованы фото из собственного архива и художественная работа авторов

миндә сагынышып очрашабыз. Миңа шул җитә. – Шулай дисеңме? – Шулай дим. Мин тагын уйга чумдым… – Юк, җан кисәгем, алай булмас. – Нигә? – Җәмилә миңа аптырап карап куйды. – Син әле яшь, чибәр хатын. Тәүбә итсәң, Ходай гөнаһларыңны да кичерер дип уйлыйм. Иһ, кемдә юк ул гөнаһлар. – Бәлки миңа да намазга басаргадыр? – Ниятең булса. – Кызым өчен бик күркам. – Курыкма! Иманым камил, Аллаһы Тәгалә рәхимле, шафкатьле, ихлас күңелдән тәүбә итсән, кичерер. Тик туры юлыңнан читкә чыкма. – Мин ант иттем. – Рамиләдән читтәрәк торырга тырыш. – Нишләп? Фахишә булгагамы? Ул бит минем ахирәткәем. Мин аны барыбер яратам. Җитмәсә, ул тиздән үләчәк. – Син аны ничек сизәсең? – Сизәм инде, – аның күзләрендә кабат яшел сихер уты балкыды. – Ярый, үзең беләсең. Әйдә, без болай итик. Син теге төрек малае белән никахлаш. Аны начар кешедер дип уйламым. Сез әле яшьләр, сезнең әле уртак балаларыгыз булырга мөмкин. Ә теге гардинны мин да җүнләп беркетә алмыйм. – Әй, гардинда мыни хикмәт… Мин аны яр