Utanç

Utanç

Bir gülüşün yenik düştüğü andır

Üzerine kan sıçrayan kitaptan kopan sayfadır

Büyük bir uğultunun akabinde

Yere bakan insan gözleridir

Utanç

Çocukça soruların karşısında kıvranmaktır.

Avucunda bir yere koyamadığın boşluk

Ve omuzlarında kaldıramadığın görünmez yük

– odada en arkaya atılan kötü oyuncak gibi -

Güzel atları ezen sevimsiz arabadır

Utanç

Kalbini okuyan gözlerin karşısında dururken

Sözlerinin yaldızlarının pul pul dökülmesidir

Arınamamaktır dünyanın kötülüğünden

İnsanlığın insanı yargılayan cahilliğinden

Yarınları uzak kılmaktır sevgiden

Utanç

Yere bakan insan gözleridir

Utanç