Skarga konstytucyjna na orzeczenie sądu. Model możliwy do zastosowania w Polsce

Jest to pierwsza publikacja na rynku wydawniczym poruszająca w sposób kompleksowy kwestię potrzeby poszerzenia zakresu przedmiotowego skargi konstytucyjnej o orzeczenia sądów. Dyskusja dotycząca konieczności reformowania polskiej skargi konstytucyjnej toczy się od wielu lat. W obowiązującym stanie prawnym skargę można wnieść wyłącznie w sytuacji, gdy naruszenie konstytucyjnych wolności i praw wynika z niekonstytucyjnego przepisu zastosowanego przez sąd lub organ w sprawie skarżącego. Wnoszący skargę inicjuje więc kontrolę trybunalską jedynie nad przepisem prawa, który postrzega jako niezgodny z ustawą zasadniczą. Nie jest natomiast możliwe zaskarżenie samego rozstrzygnięcia, choćby naruszało konstytucyjne prawo skarżącego.

   W publikacji poddano analizie takie zagadnienia, jak:

aktualna regulacja skargi konstytucyjnej w Polsce;

problemy związane z funkcjonowaniem Trybunału Konstytucyjnego;

efektywność poszczególnych środków ochrony prawnej.

Autorka odwołuje się do uregulowań w zakresie skargi konstytucyjnej obowiązujących w Niemczech, Hiszpanii i Czechach, gdzie istniejąca od wielu lat instytucja skargi konstytucyjnej umożliwia obywatelom podnoszenie zarzutów naruszenia konstytucji przez organy sądowe. Poruszane w publikacji zagadnienia koncentrują się również wokół aktualnej problematyki stosowania konstytucji przez sądy i ewentualnych napięć, jakie mogą powstać w relacjach między sądownictwem a Trybunałem Konstytucyjnym, zwłaszcza w kontekście możliwej reformy mechanizmu skargowego.

   Adresaci:

 Monografia przeznaczona jest nie tylko dla przedstawicieli nauki, lecz również dla praktyków, którzy w pracy zawodowej stykają się z zagadnieniami ochrony konstytucyjnych praw i wolności.