BİZİM BİR-BİRİMİZƏ DEMƏDİYİMİZ SÖZLƏR

Culiyanın toyuna iki gün qalmış onun atası Entoni Uolşun katibi zəng etdi. Bacarıqlı biznesmen, lakin son dərəcə eqoist olan atası, Culiyanın düşündüyü kimi, mərasimdə iştirak etməyəcək. Düzdür, bu dəfə Entoninin, həqiqətən də, qeyd-şərtsiz bir bəhanəsi var: o ölüb. Culiya təsadüfən baş verən hadisənin tragikomik cəhətini müşahidə edir: atası onun həyatına soxularaq, planlarını alt-üst etmək kimi xüsusi bir istedada malik idi. Gözlənilən ziyafət bir göz qırpımında dəfn mərasiminə çevrildi. Lakin bu, sən demə, atasının Culiyaya hazırladığı heç də son sürprizi deyilmiş…