Buch lesen: «Atropos»

Schriftart:

PÃ«r tÃ« gjithÃ« lexuesit qÃ« po presin me padurim tÃ« lexojnÃ« kÃ«to histori

Burri zbriti nga autobusi i linjÃ«s 19 te Sheshi BraÃ§i nÃ« San Laxaro tÃ« SavenÃ«s, arriti tek kioska e gazetave, bleu njÃ« kopje tÃ« Resto Del Carlino dhe nisi ta shfletonte. U ul nÃ« njÃ« nga stolat e Sheshit pÃ«r tÃ« lexuar gazetÃ«n por nuk gjeti ndonjÃ« lajm me rÃ«ndÃ«si: faqet e para ishin tÃ« mbushura tÃ« tÃ«ra me kronikÃ«n, ndÃ«rsa brenda gjeti lajme nga ekonomia dhe, mÃ« tej, faqet me lajme lokale nga krahina bolonjeze, qÃ« nga qyteti e deri tek tÃ« gjitha rrethinat e tij. I hodhi njÃ« sy edhe njoftimeve publicitare, pa gjetur asgjÃ« interesante. E palosi gazetÃ«n dhe, duke e mbajtur poshtÃ« krahut, nisi tÃ« ecte pÃ«rgjatÃ« rrugÃ«s Emilia me drejtimin nga Imola.

Arriti tek hyrja e bankÃ«s nÃ« kryqÃ«zimin me rrugÃ«n Jussi, akoma disa qindra metra mÃ« pÃ«rpara, shtyu tÃ« parÃ«n portÃ« tÃ« rÃ«ndÃ« prej metali, pastaj tÃ« dytÃ«n, dhe hyri brenda. NÃ« atÃ« orÃ« tÃ« mÃ«ngjesit kishte shumÃ« pak klientÃ« dhe, pak minuta pasi kishte hyrÃ« brenda, mundi tÃ« paraqitej tek sporteli i parÃ« i arkÃ«s qÃ« u lirua nga tre sportelet e hapura nÃ« atÃ« moment. âMirÃ«ditaâ, e pÃ«rshÃ«ndeti punonjÃ«sja, âsi mund tâju ndihmoj?â âDo doja tÃ« flisja me drejtorin, nÃ«se nuk Ã«shtÃ« i zÃ«nÃ«.â âSi tÃ« dÃ«shironi. ÃfarÃ« ka qÃ« nuk shkon?â, e pyeti gruaja, qÃ« lÃ«shonte njÃ« aromÃ« prej frute aq tÃ« rÃ«ndÃ« gati sa tÃ« sillte tÃ« pÃ«rziera. âJo, mos u shqetÃ«so. Thjesht po mendoj sesi tÃ« investoj mÃ« mirÃ« dhe do doja tÃ« flisja me tÃ«, nÃ« mÃ«nyrÃ« qÃ« tÃ« marr njÃ« vendim.â âPÃ«r kÃ«tÃ« gjÃ« janÃ« tÃ« gatshÃ«m tÃ« gjithÃ« konsulentÃ«t tanÃ« financiarÃ«. Besoj se ju mund tÃ« flisni shtruar me njÃ« prej tyre: tÃ« gjithÃ« janÃ« shumÃ« tÃ« zotÃ«. VetÃ«m nÃ« rast se dÃ«shironi tÃ« flisni posaÃ§Ã«risht me drejtorin ose keni arsye tÃ« veÃ§anta pÃ«r ta shqetÃ«suarâ shpjegoi gruaja. âDÃ«shiroj tÃ« flas posaÃ§Ã«risht me drejtorinâ.

AtÃ« ditÃ«, Davide Paliarini po kthehej nga palestra ku kalonte nja dy orÃ« mbasditeve gjatÃ« javÃ«s, duke pÃ«rfshirÃ« edhe fundjavÃ«n.

Jetonte vetÃ«m, nÃ« njÃ« kondominio nÃ« rrugÃ«n Venecia nÃ« San Laxaro tÃ« SavenÃ«s.

E kishte marrÃ« atÃ« vendim pas njÃ« vit fejese dhe njÃ« vit bashkÃ«jetese me shoqen e tij. Me pÃ«lqimin e tÃ« dyve i kishin thÃ«nÃ« mjaft njÃ«ri tjetrit, nuk do mundnin mÃ« tÃ« jetonin bashkÃ« pasi, ndryshe nga sa e mendonin nÃ« fillim, me sa dukej nuk ishin bÃ«rÃ« tamam pÃ«r njÃ«ri tjetrin.

Ritmet e jetÃ«s dhe pikÃ«pamjet i kishin shumÃ« tÃ« ndryshme pÃ«rsa i pÃ«rket manaxhimit tÃ« kohÃ«s dhe pÃ«rdorimit tÃ« parave.

Dhe nÃ« fund kishin menduar qÃ« tÃ« pÃ«rshÃ«ndeteshin dhe secili tÃ« vazhdonte jetÃ«n e vet.

Pasi mbÃ«rriti para derÃ«s sÃ« jashtme tÃ« pallatit, ngjiti shkallÃ«t dhe hyri nÃ« shtÃ«pi.

Apartamenti i tij gjendej nÃ« katin e parÃ« tÃ« njÃ« ndÃ«rtese jo shumÃ« tÃ« lartÃ« dhe tÃ« zhytur nÃ« jeshillÃ«kun e njÃ« oborri plot me bimÃ« dhe drurÃ« tÃ« llojeve tÃ« ndryshme, ku njÃ« gardh e ndante me ambjentin tjetÃ«r tÃ« jashtÃ«m.

Kishte tÃ« paktÃ«n tre avantazhe aty: hija qÃ« bÃ«nin drurÃ«t, qÃ« mundÃ«sonte strehÃ« nga temperaturat e larta gjatÃ« verÃ«s, njÃ« grimÃ« prej elegance tÃ« vetÃ« shtÃ«pisÃ« dhe fakti se njÃ« kondominio me oborr tÃ« brendshÃ«m zor se tÃ«rhiqte vÃ«mendjen e atyre qÃ« merreshin me shpÃ«rndarjen e fletÃ«palosjeve publicitare.

Pasi mbÃ«shteti nÃ« tokÃ« Ã§antÃ«n sportive qÃ« e pÃ«rdorte nÃ« palestÃ«r dhe qÃ« brenda kishte kryesisht njÃ« palÃ« rroba pÃ«r tâu ndÃ«rruar dhe gjithÃ§ka qÃ« duhej pÃ«r tâu larÃ«, e hapi dhe e bÃ«ri gati pÃ«r ditÃ«n tjetÃ«r, dhe pastaj vendosi tÃ« lexonte pakÃ«z.

I donte romanet me aventura nga autorÃ« si Klaiv Kasler, edhe pse deri pak muaj mÃ« parÃ« zakonisht lexonte edhe thrillerat dhe, nÃ« pÃ«rgjithÃ«si, histori qÃ« pÃ«rshkoheshin nga pasiguritÃ« por, pas aksidentit rrugor qÃ« kishte bÃ«rÃ«, kishte vendosur qÃ« tâi linte kÃ«to deri nÃ« njÃ« moment kur ta vendoste vetÃ«.

Kishte qenÃ« faji i tij, kjo ishte e pamohueshme, dhe nuk mund tâia falte dot vetes: ajo ngjarje sigurisht qÃ« i kishte lÃ«nÃ« shenjÃ« nÃ« psiqikÃ«.

Mundohej me Ã§do kusht qÃ« mos ta sillte ndÃ«r mend, dhe shpesh ia dilte mbanÃ«, por, atÃ«herÃ« kur pak e priste, kujtimi i rikthehej duke e mbÃ«rthyer sÃ«rish fort.

Ah, sikur vetÃ«m mos ta kishte marrÃ« atÃ« pilulÃ«...

Por ishte joshur nga e panjohura. I kishin thÃ«nÃ« âDo ta shohÃ«sh se si do ndihesh. Do tÃ« tÃ« bÃ«jÃ« qÃ« tÃ« kapÃ«sh yjet. Provoje: mund ta kesh edhe njÃ« me zbritje.â

Dhe kÃ«shtu e kishte provuar, por duke i thÃ«nÃ« vetes se nuk do ta provonte mÃ« kurrÃ«. Thjesht si kureshtje pÃ«r tÃ« kuptuar se Ã§farÃ« pÃ«rjetohej me atÃ« gjÃ«nÃ«.

Pasi doli nga diskoteka ku shkonte herÃ« pas here pÃ«r tÃ« kaluar njÃ« mbrÃ«mje tÃ« shtune ndryshe nga zakonisht dhe me shpresÃ«n pÃ«r tÃ« takuar edhe njerÃ«z tÃ« rinj qÃ« mund edhe tâi bÃ«nte miq, ose mundÃ«sisht edhe ndonjÃ« shpirtin e vet binjak edhe pse e dinte dhe vetÃ« se do duhej kohÃ« pÃ«r tÃ« stabilizuar njÃ« marrÃ«dhÃ«nie tÃ« kÃ«tillÃ«, ishte larguar pÃ«r tek makina e vet dhe ishte nisur pÃ«r nÃ« shtÃ«pi.

Kishte kaluar tÃ« paktÃ«n njÃ« orÃ« qÃ« nga marrja e asaj pilule eferveshente (nÃ« fakt i ishte kÃ«shilluar edhe njÃ« gotÃ« pije) dhe, kur Davidi po udhÃ«tonte nÃ« unazÃ«n e BolonjÃ«s nÃ« drejtim tÃ« shtÃ«pisÃ«, filloi tÃ« ndihej euforik, si tÃ« ishte nÃ« qiell tÃ« shtatÃ«. Shtypi deri nÃ« fund pedalin e gazit pasi e ndjente tÃ« nevojshme nÃ« njÃ«farÃ« mÃ«nyre ta shkarkonte atÃ« eufori dhe rezultati qe ai qÃ« shpresonte, por nuk kishte marrÃ« parasysh tÃ« papriturat e mundshme si pasojÃ« e tejkalimit tÃ« shpejtÃ«sisÃ«.

Me shumÃ« vonesÃ« vuri re njÃ« fÃ«mijÃ« qÃ« po kalonte rrugÃ«n nÃ« vijat e bardha, ndÃ«rkohÃ« qÃ« e goditi nÃ« krahun e majtÃ« duke e pÃ«rplasur nÃ« tokÃ« dhe duke e marrÃ« zvarrÃ« pÃ«r nja njÃ«qind metra.

Nuk i kishte kushtuar fare vÃ«mendje pranisÃ« sÃ« prindÃ«rve dhe ishte larguar pa u ndalur, me trupin plot adrenalinÃ«.

Davide Paliarini mbyllte sytÃ« sa herÃ« qÃ« i vinte nÃ« mendje ai episod, me shpresÃ«n qÃ« tâi flakte tutje ato kujtime tÃ« dhimbshme dhe shpesh ia dilte mbanÃ«, po jo gjithmonÃ«.

Kur e kuptoi se po afrohej koha e darkÃ«s, mbylli romanin qÃ« po lexonte atÃ« moment, duke u ulur nÃ« tavolinÃ«n e tÃ« ngrÃ«nit dhe vuri pÃ«rpara njÃ« pjatÃ« me makarona.

MbrÃ«mja kaloi qetÃ« dhe para mesnate kishtÃ« rÃ«nÃ« tashmÃ« nÃ« gjumÃ«.

Stefano Xamanji qe zgjuar herÃ«t nÃ« mÃ«ngjes dhe kishte mundur tÃ« hante mÃ«ngjesin me qetÃ«si para se tÃ« nisej pÃ«r punÃ«, por nuk e merrte fare me mend se ajo ditÃ« do tÃ« qe aq stresante pÃ«r tÃ«.

BÃ«ri njÃ« dush nÃ« fillim, pastaj pÃ«rgatiti njÃ« filxhan kafe, qÃ« e shoqÃ«roi me njÃ« fetÃ« buke tÃ« thekur, pastaj doli.

MbÃ«rriti nÃ« Komisariatin e PolicisÃ« nÃ« orÃ«n 8:30, pas afro gjysÃ«m ore rrugÃ« nÃ« mes tÃ« trafikut tÃ« rrugÃ«s Emilia nÃ« segmentin qÃ« lidh San Laxaron e SavenÃ«s ku banonte, me BolonjÃ«n.

I kishtÃ« zÃ«t bllokimet e trafikut, sidomos nÃ«se shkaktoheshin nga turmat e njerÃ«zve qÃ« nxitonin pÃ«r tÃ« arritur sa mÃ« parÃ« nÃ« punÃ«.

PÃ«rse vallÃ« nuk dalin pak mÃ« pÃ«rpara?, pyeste veten herÃ« pas here, por pa gjetur kurrÃ« njÃ« pÃ«rgjigje tÃ« saktÃ«.

Me tÃ« mbÃ«rritur nÃ« zyrÃ«, mbi tryezÃ« e prisnin shumÃ« mesazhe nÃ« letÃ«r, disa prej tÃ« cilave i kishte vÃ«nÃ« si kujtesÃ« njÃ« mbrÃ«mje mÃ« parÃ«.

I lexoi shpejt, pastaj i hodhi nÃ« koshin e mbeturinave.

âSi ia Ã§oni, inspektor?â, e pyeti njÃ« agjent qÃ« po kalonte andej si rastÃ«sisht.

âMirÃ«, faleminderitâ, iu pÃ«rgjigj me pÃ«rzemÃ«rsi. âPo ju? GjithÃ§ka mirÃ«?â

âPo, faleminderit.â

âShkÃ«lqyeshÃ«m. AtÃ«herÃ« ju uroj njÃ« ditÃ« tÃ« mbarÃ«, dhe shpresojmÃ« qÃ« tÃ« jeni i qetÃ« deri nÃ« mbrÃ«mje.â

âTÃ« shpresojmÃ«â, tundi kokÃ«n agjenti, duke u pÃ«rshÃ«ndetur.

Pak minuta mÃ« vonÃ«, kapiteni i Seksionit tÃ« Krimeve u paraqit nÃ« zyrÃ«n e Xamanjit, dhe nga pamja qÃ« kishte marrÃ« nÃ« fytyrÃ« nuk dukej se po vinte pÃ«r ta pÃ«rshÃ«ndetur.

âPÃ«rshÃ«ndetje Xamanji, kam nevojÃ« pÃ«r juâ, foli duke hyrÃ« direkt nÃ« temÃ«.

âDuhet tÃ« pÃ«rgatitem pÃ«r mÃ« tÃ« keqen?â, e pyeti inspektori.

âUroj vetÃ«m mos tÃ« jetÃ« ndonjÃ« gjÃ« e komplikuar, por me siguri do jetÃ« diÃ§ka e pakÃ«ndshme. MorÃ«m njÃ« telefonatÃ« nga njÃ« person qÃ« thotÃ« se kishte mbÃ«rritur nÃ« shtÃ«pinÃ« e vajzÃ«s dhe e kishte gjetur atÃ« pa jetÃ«.â

âDo kisha preferuar ta filloja ditÃ«n ndrysheâ, u shpreh Xamanji, âA dihet ndonjÃ« informacion mÃ« shumÃ«? Dua tÃ« them, referuar nga ky personi qÃ« ka telefonuar.â

âZonja tha se kishte mbÃ«rritur nÃ« shtÃ«pinÃ« e vajzÃ«s sÃ« saj dhe se ajo nuk ia kishte hapur derÃ«n pavarÃ«sisht se zilja kishte rÃ«nÃ« disa herÃ«, kÃ«shtu qÃ« zonja, qÃ« me sa duket kishte Ã§elÃ«sat e apartamentit, u kthye nÃ« shtÃ«pinÃ« e vet, mori Ã§elÃ«sat dhe, kur hapi derÃ«n, e gjeti atÃ« tÃ« shtrirÃ« nÃ« dysheme nÃ« dhomÃ«n e ndenjes.â

âKuptova.â, tha Xamanji dhe, pas njÃ« pauze tÃ« shkurtÃ«r, shtoi: âE pse duhet tÃ« jetÃ« vrasje? Nuk mund tÃ« ketÃ« vdekur nga shkaqe natyrale? NjÃ« aksident?â.

âNuk e diâ, iu pÃ«rgjigj kapiteni, âBesoj se gjÃ«ja mÃ« e mirÃ« Ã«shtÃ« tÃ« shkojmÃ« nÃ« vendngjarje dhe tÃ« mundohemi tÃ« kuptojmÃ« diÃ§ka mÃ« shumÃ« pÃ«r atÃ« qÃ« ka ndodhur... Zonja qÃ« telefonoi, po pret qÃ« tÃ« shkojmÃ« atje dhe unÃ« i thashÃ« qÃ« tÃ« rrinte nÃ« dispozicion pÃ«r Ã§do gjÃ«.â

âDakort.â, tundi kokÃ«n Xamanji, âTani po shkoj qÃ« tÃ« kontrolloj.â

Vajza gjendej akoma e shtrirÃ« mbi dysheme, pikÃ«risht nÃ« po atÃ« pozicion ku e kishte gjetur e Ã«ma.

âNuk kam prekur asgjÃ«, mund tâju siguroj pÃ«r kÃ«tÃ«â, tha zonja sikur tÃ« shfajÃ«sohej menjÃ«herÃ« pÃ«r diÃ§ka qÃ« nuk e kishte bÃ«rÃ«, pasi i pa ata tâi tregonin distinktivin e policisÃ«.

âKeni qenÃ« nÃ« rregullâ, iu pÃ«rgjigj Xamanji. âA mund ta di si e keni emrin?â

âKiara. Kiara Balxani.â, u prezantua ajo. âDhe ajo Ã«shtÃ« vajza imeâ, shtoi mÃ« tej, duke u kthyer nga trupi i vajzÃ«s, sikur tÃ« qe akoma gjallÃ«.

âE kuptoj. A mund tÃ« na thoni edhe emrin e vajzÃ«s suaj, ju lutem?â

âOh.. sigurisht, mÃ« duhet tâju kÃ«rkoj ndjesÃ«. Jam akoma e tronditur pÃ«r atÃ« Ã§farÃ« ka ndodhur. Quhet... quhej... LuÃ§ia Mistroni.â

âJu faleminderit.â, foli Xamanji, dhe pastaj shtoi: âA mund ta di se cila Ã«shtÃ« arsyeja qÃ« nuk hezituat tÃ« njoftoni policinÃ«? Dua tÃ« them, e ndjera mund tÃ« ketÃ« pasur ndonjÃ« infarkt apo mund tÃ« ketÃ« vdekur nga ndonjÃ« lloj tjetÃ«r shkaku natyral, apo jo?â. Dhe, duke u kthyer nga agjenti Marko Finoki qÃ« kishte afÃ«r, tha: âTÃ« marrim shÃ«nim Ã§do gjÃ«.â

Agjenti tundi kokÃ«n.

âPyetja juaj Ã«shtÃ« e drejtÃ«, por siÃ§ duket vajza ime kishte ca kohÃ« qÃ« merrte telefonata kÃ«rcÃ«nuese. Prandaj mendja mÃ« shkoi menjÃ«herÃ« te njÃ« vdekje jo natyrale, dhe kÃ«shtu qÃ« ju telefonova.â

âTelefonata kÃ«rcÃ«nuese? Po dihet se kush i telefononte?â

âJo, edhe pse kam patur gjithmonÃ« dyshimin ose edhe bindjen, nÃ«se mund ta quani kÃ«shtu, dhe kjo ishte edhe ndjesia e vajzÃ«s sime, se ai qÃ« e telefononte qe njÃ« ish i fejuar i saj.â, sqaroi gruaja. âMarrÃ«dhÃ«nia e tyre kishte pÃ«rfunduar nÃ« mÃ«nyrÃ«n mÃ« tÃ« shÃ«mtuar, ishin grindur vÃ«rtet shumÃ« keq. NÃ« periudhÃ«n e fundit tÃ« fejesÃ«s ata grindeshin shpesh.â

âE kuptojâ, tundi kokÃ«n Xamanji, âDo na nevojitet qÃ« tÃ« dimÃ« Ã§do gjÃ« mbi vajzÃ«n tuaj. Mosha, Ã§a pune bÃ«nte, pasionet qÃ« kishte, adresat dhe emrat e miqve tÃ« saj. Po ky ish i fejuari i saj? A dini tÃ« na thoni emrin e tij? Ãdo lloj informacioni qÃ« dini rreth atij. Dhe... diÃ§ka tjetÃ«r: aktualisht vajza juaj ishte e martuar? E fejuar? Beqare? E shikoni pra, nuk mund tÃ« pÃ«rjashtojmÃ« asnjÃ« pistÃ« hetimiâ

âMe aq sa di unÃ«, tani LuÃ§ia ishte beqare.â

Inspektori bÃ«ri njÃ« pauzÃ« tÃ« shkurtÃ«r pÃ«r tÃ« vÃ«shtruar rreth e rrotull.

Apartamenti, i vendosur nÃ« katin e parÃ« tÃ« njÃ« pallati tÃ« vogÃ«l i ndÃ«rtuar rishtazi nÃ« periferi tÃ« BolonjÃ«s, dukej elegant, nga ata modernÃ«t, me njÃ« arredim thuajse minimal dhe kombinime tÃ« krijuara me goxha shije. NÃ«pÃ«r dritare nuk kishte grila dhe, gjatÃ« ditÃ«s, drita e diellit ndriÃ§onte pÃ«rsosmÃ«risht Ã§do pjesÃ« tÃ« tij.

âApartamenti ishte nÃ« pronÃ«sinÃ« e vajzÃ«s suaj?â, pyeti agjenti Finoki.

âPo, sigurisht.â Me sa dukej, zonjÃ«s Balxani kjo i dukej njÃ« pyetje fare pa lidhje.

Vajza ime e kishte paguar plotÃ«sisht apartamentin, sqaroi e Ã«ma.

Dhe mÃ« tej sqaroi edhe se LuÃ§ia Mistroni kishte njÃ« pozicion goxha tÃ« rÃ«ndÃ«sishÃ«m nÃ« kompaninÃ« ku punonte, edhe pse e bija kurrÃ« nuk e kishte saktÃ«suar mirÃ« se cili qe pozicioni i saj.

âAtÃ«herÃ«? A mund tÃ« na thoni emrin e ish tÃ« fejuarit tÃ« vajzÃ«s suaj?â, pyeti Xamanji.

âPo, mÃ« falni.â, tha zonja Balxani. âPersoni qÃ« kÃ«rkoni quhej Paolo Karnevali. NÃ«se nuk ka lÃ«vizur prej andej, banesa e tij gjendej nÃ« rrugÃ«n Krakovia, nÃ« krah tÃ« Parco dei Cedri, numri... 10, besojâ.

âShkÃ«lqyeshÃ«m. PÃ«r momentin ju faleminderit zonjÃ«. Kini parasysh se Ã§do lloj informacioni qÃ« do tÃ« dini, do tÃ« jetÃ« me vlerÃ« pÃ«r hetimin. Edhe diÃ§ka tjetÃ«r: Policia Kriminalistike do duhet tÃ« kontrollojÃ« Ã§do centimetÃ«r tÃ« kÃ«tij apartamenti, me shpresÃ« se kjo mund tâi shÃ«rbejÃ« gjetjes sÃ« autorit tÃ« kÃ«tij krimi, pÃ«r tÃ« cilin do jetÃ« krejtÃ«sisht e pamundur hyrja e tij kÃ«tu brenda gjatÃ« ditÃ«ve nÃ« vazhdim. Do vendosim menjÃ«herÃ« shenjat vulosÃ«se.â

Zonja tundi kokÃ«n nÃ« shenjÃ« dakordÃ«sie.

âDo tÃ« bÃ«j tÃ« pamundurÃ«n pÃ«r tÃ« gjetur vrasÃ«sin.â

Pasi u pÃ«rshÃ«ndetÃ«n dhe zbritÃ«n pÃ«rsÃ«ri nÃ« rrugÃ«, inspektori Xamanji dhe agjenti Finoki u nisÃ«n nÃ« drejtim tÃ« zyrave tÃ« QendrÃ«s Operative.

III

Nuk ishte kushedi se Ã§farÃ«, por tani ndoshta kishte gjetur njÃ« pistÃ« hetimi, nÃ« pritje pÃ«r tÃ« mÃ«suar rezultatet nga kontrolli nÃ« apartamentin e LuÃ§ia Mistronit.

Nga orari i drekÃ«s, inspektori Xamanji bashkÃ« me Marko Finokin, u paraqitÃ«n tÃ« dy nÃ« apartamentin numÃ«r 10 nÃ« rrugÃ«n Krakovia pÃ«r tÃ« folur me Paolo Karnevalin.

I ranÃ« ziles pa marrÃ« pÃ«rgjigje, pritÃ«n ca minuta dhe arritÃ«n tÃ« hynin nÃ« pallat nÃ« sajÃ« tÃ« njÃ« zonje tÃ« moshuar qÃ« po kthehej nga shÃ«titja me qenin e saj.

âA mund tÃ« hyjmÃ«, zonjÃ«?â, pyeti Zamanji.

âMÃ« vjen keq, nuk pranojmÃ« shitÃ«sa derÃ« mÃ« derÃ«. Prandaj, nÃ«se ju jeni ndonjÃ« nga ata, mund tÃ« mÃ« kurseni mundimin dhe tÃ« ndryshoni destinacion.â

âPo kÃ«rkojmÃ« zotin Karnevali. E njihni?â

âKush e kÃ«rkon?â, dÃ«shironte tÃ« dinte zonja, ndoshta duke mos dashur qÃ« tÃ« kishte tÃ« bÃ«nte me tÃ« panjohur.

âKemi nevojÃ« tÃ« flasim me tÃ«. Nuk kemi pÃ«r qÃ«llim qÃ« ta bezdisim ose tâi bÃ«jmÃ« keqâ, sqaroi inspektori, duke i treguar kartÃ«n identifikuese.

âOh, Ã§a dreqin..â, ishte reagimi i tÃ« moshuarÃ«s, âÃa ka ngatÃ«rruar ai djalÃ«? MÃ« duket nÃ« rregull ai djalÃ«.â

âMos u shqetÃ«soniâ, e qetÃ«soi agjenti Finoki, âDuam vetÃ«m tÃ« flasim me tÃ«.â

âSidoqoftÃ« besoj se ai Ã«shtÃ« nÃ« punÃ« nÃ« kÃ«tÃ« orÃ«â, sqaroi gruaja.

âPor kur mund ta gjejmÃ«? A keni ndonjÃ« ide se kur kthehet?â

âVetÃ«m nÃ« rast se nuk ka ndonjÃ« angazhim tÃ« veÃ§antÃ« pas pune, pÃ«rgjithÃ«sisht e takoj nga ora 18 apo 18:15 nÃ« Ã§do ditÃ« tÃ« javÃ«s. Dal me Tobin pÃ«r shÃ«titjen para mbrÃ«mjes dhe, kur kthehem, ai gjendet duke parkuar ose duke zbritur shkallÃ«t.â

âA dini tÃ« na thoni se Ã§farÃ« makine ka zoti Karnevali?â

Kjo pyetje e gjeti tÃ« papÃ«rgatitur zonjÃ«n, pasi nuk ishte fare eksperte nÃ« fushÃ«n e automjeteve. TÃ« vetmet mjete transporti qÃ« njihte mirÃ« ishin autobuzÃ«t qÃ« i pÃ«rdorte kur shkonte nga shtÃ«pia deri nÃ« qendrÃ«n e qytetit tÃ« dielÃ«n mbasdite.

âJu faleminderit pÃ«rsÃ«ri, zonjÃ«.â, tha Xamanji, âDo kalojmÃ« prapÃ« kÃ«tej nÃ« mbrÃ«mje.â

PÃ«rshÃ«ndetÃ«n tÃ« dy zonjÃ«n dhe Tobin, qÃ« do tâi shkonte nga pas pÃ«r tÃ« marrÃ« tÃ« paktÃ«n disa pÃ«rkÃ«dhelje prej ndonjÃ«rit prej tyre, dhe pastaj u kthyen tek makina me tÃ« cilÃ«n kishin ardhur.

Nuk do kishte kuptim qÃ« tÃ« prisnin shumÃ« orÃ« deri nÃ« mbÃ«rritjen e Paolo Karnevalit, kÃ«shtu qÃ« vendosÃ«n tÃ« shkonin nÃ« QendrÃ«n Operative dhe Xamanji do tÃ« pÃ«rfitonte kÃ«shtu pÃ«r tÃ« marrÃ« ndonjÃ« lajm tÃ« mundshÃ«m nga Kriminalistika dhe nga pathologu qÃ« qe ngarkuar pÃ«r tÃ« kryer autopsinÃ«.

PrindÃ«rit e tij ishin vÃ«rtet tÃ« lumtur pÃ«r tÃ«, e shihnin tÃ« kÃ«naqur, dhe ndiheshin krenarÃ« edhe tek tÃ« afÃ«rmit dhe miqtÃ« e familjes.

PÃ«rveÃ§se shkonte nÃ« shkollÃ«, kryente edhe ndonjÃ« punÃ« tÃ« vlefshme dhe fitimprurÃ«se, pÃ«r aq pak para sa mund tÃ« merrte.

Nuk do tÃ« ishte shumÃ«, por pÃ«r njÃ« djalÃ« qÃ« studion Ã«shtÃ« gjithnjÃ« mÃ« mirÃ« sesa asgjÃ« fare.

Kjo ishte ajo Ã§ka tregonin pÃ«r punÃ«n qÃ« kishte gjetur i biri.

SiÃ§ dukej nuk ishte i vetmi, dhe kÃ«shtu kishte njohur edhe disa bashkÃ«moshatarÃ« tÃ« tjerÃ« tÃ« tij me tÃ« cilÃ«t herÃ« pas here dilnin shÃ«titje, shkonin tek Kopshtet Margerita ose nÃ« Sheshin Maxhore tÃ« shtunÃ«n mbasdite, argÃ«toheshin, dhe ndonjÃ«herÃ« qÃ«ndronin edhe jashtÃ« pÃ«r darkÃ« sÃ« bashku.

Me ato pak qÃ« fiton, arrin tâi dalÃ« pÃ«r zot vetes edhe pa i dhÃ«nÃ« para ne.

Ishte njÃ« punÃ« e thjeshtÃ«, bÃ«hej fjalÃ« vetÃ«m pÃ«r tÃ« shpÃ«rndarÃ« fletÃ«palosje. E kush nuk do dinte ta bÃ«nte njÃ« punÃ« tÃ« tillÃ«? Mjaftonte vetÃ«m tÃ« shpÃ«rndante fletÃ«palosje publicitare rreth e rrotull. NÃ« apartamente, nÃ« vendet publike ose edhe vetÃ«m nÃ« rrugÃ«, dhe loja kishte mbaruar. Nuk i qe kÃ«rkuar asgjÃ« tjetÃ«r, asnjÃ« lloj tjetÃ«r detyrimi.

E lehtÃ«, e lehtÃ« si tÃ« pish njÃ« gotÃ« ujÃ«.

Dhe kjo ishte ajo qÃ« bÃ«nte Ã§do mbasdite, njÃ« orÃ« ose maksimumi dy orÃ« nÃ« ditÃ«, vetÃ«m nÃ« ditÃ«t mes javÃ«s, pasi kishte mbaruar shkollÃ«n dhe kishte bÃ«rÃ« detyrat. Fundjavave do tÃ« Ã§lodhej, argÃ«tohej, dhe do tÃ« shpenzonte njÃ« shumÃ« minimale nga paratÃ« e fituara: si fÃ«mijÃ« kÃ«mbÃ«ngulÃ«s qÃ« qe, ishte marrÃ« vesh me prindÃ«rit qÃ« tâi mbanin gjysmÃ«n; tani qÃ« kishte mundÃ«si, donte tÃ« kontribuonte nÃ« shpenzimet e shtÃ«pisÃ«, me aq sa do tÃ« mundte.

Vazhdonte kÃ«shtu punÃ«n me lehtÃ«sinÃ« tipike tÃ« moshÃ«s sÃ« vet, pa pyetur veten as se Ã§farÃ« po reklamonte.

MbrÃ«mjen e po asaj dite, nÃ« orÃ«n 18:30, inspektori Xamanji dhe agjenti Finoki u kthyen nÃ« rrugÃ«n Krakovia pÃ«r tÃ« biseduar me Paolo Karnevalin.

I ranÃ« ziles dhe pas pak minutash u gjendÃ«n nÃ« apartamentin e tij.

âU njoftova pak mÃ« parÃ« pÃ«r ardhjen tuaj.â, shpjegoi djali. âPo ju prisja. Hyni kÃ«tu nÃ« dhomÃ«n e ndjenjes.â

U ulÃ«n nÃ« njÃ« tavolinÃ« katrore me dimensione mesatare dhe, pas prezantimit, Xamanji filloi tÃ« fliste.

âMÃ« falni qÃ« erdhÃ«m nÃ« kÃ«tÃ« orÃ«. Nuk e di nÃ«se jeni mÃ«suar tÃ« darkoni shpejt, por sidoqoftÃ« kemi pÃ«r qÃ«llim vetÃ«m tâju marrim pak nga koha juaj.â

âMos u bÃ«ni merakâ, iu pÃ«rgjigj Karnevali. âNÃ« fakt doja tÃ« dija arsyen e kÃ«saj vizite.â

âDuam tÃ« bisedojmÃ« nÃ« lidhje me LuÃ§ia Mistronin.â

âÃfarÃ« ka bÃ«rÃ«? I ka ndodhur ndonjÃ« gjÃ«?â

Dukej se nuk dinte asgjÃ« se Ã§farÃ« i kishte ndodhur ish tÃ« fejuarÃ«s sÃ« tij ose, nÃ«se edhe e dinte, e fshihte mirÃ«.

âKÃ«tÃ« mÃ«ngjes, Ã«shtÃ« gjetur e vdekur nga e Ã«ma brenda nÃ« apartamentin e saj.â

Paolo Karnevali mbylli sytÃ« pÃ«r disa Ã§aste, pastaj i hapi prapÃ« dhe tha: âMÃ« vjen shumÃ« shumÃ« keq. Si ndodhi? A keni zbuluar ndonjÃ« gjÃ«? Ma ha mendja se, pÃ«rderisa jeni kÃ«tu, Ã«shtÃ« akoma herÃ«t pÃ«r tÃ« dhÃ«nÃ« ndonjÃ« emÃ«r.â

âJemi duke punuar pÃ«r kÃ«tÃ«â, sqaroi Xamanji, âPÃ«r momentin dimÃ« vetÃ«m se e Ã«ma kishte shkuar nÃ« shtÃ«pinÃ« e tÃ« bijÃ«s dhe, pasi nuk kishte marrÃ« asnjÃ« pÃ«rgjigje, ishte kthyer tÃ« merrte kopjen e saj tÃ« Ã§elÃ«save. Kur kishte hapur derÃ«n e apartamentit, LuÃ§ia Mistroni gjendej e shtrirÃ« mbi dysheme.â

TÃ« paktÃ«n pÃ«r momentin nuk tha asgjÃ« nÃ« lidhje me telefonatat kÃ«rcÃ«nuese.

âShpresoj qÃ« tÃ« mund ta gjeni shpejt autorin. PÃ«rse keni ardhur tÃ« flisni me mua? UnÃ« nuk e shihja mÃ« LuÃ§ian qÃ« kur u ndamÃ« disa muaj mÃ« parÃ«.â

âDuhet tÃ« ndjekim Ã§do pistÃ« dhe ajo e ish tÃ« fejuarit Ã«shtÃ« njÃ« nga pistat.â

âAshtu siÃ§ ju thashÃ«, unÃ« nuk di asgjÃ«. Nuk e shihja LuÃ§ian qÃ« prej disa muajsh.â

âDimÃ« se kohÃ«t e fundit grindeshit shpeshâ, tha inspektori.

âJua tha e Ã«ma?â

âPo.â

âE kuptoj. NÃ« rregull, kohÃ«t e fundit tÃ« fejesÃ«s sonÃ« grindeshim shpesh, por kjo nuk do tÃ« thotÃ« se jam unÃ« autori.â

âNuk duam tÃ« themi kÃ«tÃ«. Ashtu siÃ§ jua thashÃ«, duhet tÃ« ndjekim Ã§do pistÃ« qÃ« mund tÃ« na Ã§ojÃ« tek ai qÃ« e ka bÃ«rÃ«. PÃ«rse ziheshit?â

Pati njÃ« pauzÃ« tÃ« shkurtÃ«r, nÃ« tÃ« cilÃ«n Paolo Karnevali u mendua, para se tÃ« pÃ«rgjigjej: âMund tÃ« themi se Ã§do pretekst ishte i mirÃ« pÃ«r tÃ« filluar njÃ« debat tÃ« fortÃ« mes nesh. MarrÃ«dhÃ«nia, pÃ«r ndonjÃ« arsye apo tjetÃ«r, kishte marrÃ« kÃ«tÃ« rrjedhÃ« gjatÃ« muajve tÃ« fundit. Grindeshim edhe pÃ«r gjÃ«rat mÃ« banale.â

Agjenti Finoki po mbante shÃ«nime, duke regjistruar edhe gjÃ«nÃ« mÃ« tÃ« vogÃ«l.

âE kuptoj.â, foli inspektori. âMe sa duket kishte disa kohÃ« qÃ« zonjusha Mistroni merrte telefonata kÃ«rcÃ«nuese. E keni idenÃ« se kush mund tâi bÃ«nte? ÃfarÃ« dini ju, kush mund tÃ« ishte ai qÃ« mund tÃ« shkonte deri kÃ«tu? NdonjÃ«ri qÃ« e njihte Lucian dhe me tÃ« cilin kishte ndodhur ndonjÃ« gjÃ« e papÃ«lqyeshme.â

âNuk di si tâju ndihmoj, mÃ« vjen keq.â

Me sa dukej, nga zoti Karnevali nuk do tÃ« shkÃ«pusnin ndonjÃ« gjÃ« tjetÃ«r, tÃ« paktÃ«n tani pÃ«r tani.

âNÃ« rregull. NÃ« rast se ju vjen nÃ« mend Ã§farÃ«dolloj gjÃ«je nÃ« lidhje me zonjusha Mistronin, na telefononi dhe mÃ« kÃ«rkoni mua.â

Djali tundi kokÃ«n.

âAh, dhe njÃ« gjÃ« tÃ« fundit.â, foli inspektori Xamanji duke u pÃ«rshÃ«ndetur, menjÃ«herÃ« para se tÃ« zbriste shkallÃ«t, âRrini nÃ« dispozicion.â

âA mund tÃ« paguaj me bankomat?â, pyeti gruaja.

âSigurishtâ, iu pÃ«rgjigj nÃ«npunÃ«sja e palestrÃ«s.

âShkÃ«lqyeshÃ«m. ÃfarÃ« formulari duhet tÃ« plotÃ«soj pÃ«r tâu regjistruar?â

âJa ku Ã«shtÃ«. PlotÃ«sojeni nÃ« Ã§do pjesÃ« dhe, nÃ«se keni paqartÃ«si, mÃ« pyesni.â, i sugjeroi bjondja nga mbrapa banakut. âShkruani me gÃ«rma shtypi.â

Gruaja tjetÃ«r tundi kokÃ«n dhe mori stilolapsin qÃ« e gjeti tÃ« lidhur me njÃ« fije.

âMariolina Spaxhezi? MirÃ« e lexoj?â, pyeti nÃ«npunÃ«sja.

âPo.â

âDhe banoni nÃ« rrugÃ«n San Vitale numri 12, saktÃ«?â

âPo, e saktÃ«.â

âNÃ« rregull. Do thoja se Ã«shtÃ« gjithÃ§ka krejt e lexueshme.â

Pastaj i dha njÃ« fletÃ« ku ishte specifikuar rregullorja e palestrÃ«s.

Mariolina Spaxhesi e palosi, e vuri nÃ« Ã§antÃ« dhe, duke dalÃ«, e pÃ«rshÃ«ndeti gruan tjetÃ«r, pÃ«r tÃ« marrÃ« pastaj rrugÃ«n pÃ«r nÃ« shtÃ«pi.

Mezi po priste orÃ«n pÃ«r tÃ« filluar: prej shumÃ« kohÃ«sh i kishte premtuar prapÃ« vetes qÃ« tÃ« frekuentonte lirisht njÃ« palestÃ«r, pa qenÃ« e detyruar nga oraret dhe mÃ« nÃ« fund atÃ« ditÃ« kishte vendosur tÃ« kalonte andej.

Kalonte aty para thuajse Ã§do ditÃ« pasi palestra gjendej nÃ« rrugÃ«n qÃ« lidhte shtÃ«pinÃ« e saj me vendin ku punonte dhe shpesh preferonte mÃ« shumÃ« tÃ« bÃ«nte njÃ« shÃ«titje sesa tÃ« pÃ«rdorte mjetet publike. I konsideronte si pÃ«rÃ§uese tÃ« sÃ«mundjeve gripale dhe fundja, tÃ« ecurit i bÃ«nte mirÃ« shÃ«ndetit, ashtu si kishin thÃ«nÃ« gjithmonÃ«.

AtÃ« mbrÃ«mje mbÃ«rriti nÃ« shtÃ«pi dhe, pasi kishte tÃ«rhequr postÃ«n dhe kishte konsumuar njÃ« darkÃ« tÃ« shpejtÃ« me njÃ« picÃ« qÃ« ia sollÃ«n nÃ« shtÃ«pi, vajti tÃ« flinte nÃ« orÃ«n 9 tÃ« darkÃ«s: e zuri gjumi nÃ« Ã§ast duke qenÃ« shumÃ« e lodhur nga dita e rÃ«ndÃ« e punÃ«s.

Kur u zgjua tÃ« nesÃ«rmen, kontrolloi nÃ« mÃ«ngjes postÃ«n qÃ« e kishte vendosur mbrÃ«mjen e kaluar nÃ« tavolinÃ«n e ndenjies.

Disa broshura reklamuese, njÃ« kartolinÃ« e dÃ«rguar nga njÃ« mike e saj qÃ« gjendej me pushime nÃ« veri tÃ« EvropÃ«s dhe njÃ« zarf i bardhÃ« ku pÃ«rsipÃ«r qe shkruar X MARIOLINA SPAXHEZI dhe adresa e shkruar me gÃ«rma tÃ« mÃ«dha.

Nuk e dinte se kush qe dÃ«rguesi, sepse mesa dukej nuk kishte dashur ta bÃ«nte tÃ« ditur ose sepse ndoshta do tâia bÃ«nte tÃ« ditur nÃ« ndonjÃ«farÃ« mÃ«nyre brenda zarfit, ose edhe pÃ«r ndonjÃ« arsye tjetÃ«r qÃ« MariolinÃ«s nuk i binte ndÃ«rmend.

Vendosi filxhanin e kafes me qumÃ«sht mbi tavolinÃ« dhe hapi zarfin, gjithÃ« kureshtje rreth asaj se Ã§âmund tÃ« kishte brenda.

Me aq e lehtÃ« sa dukej dhe, nÃ« pÃ«rgjithÃ«si nga pamja e jashtme, dukej se nuk kishte gjÃ« brenda.

NÃ« fakt, kishte diÃ§ka aty, dhe pikÃ«risht njÃ« kartÃ«vizitÃ«. Aty shkruhej:

MASSIMO TROVAIOLI

Drejtor Marketingu

Tecno Italia S.r.l.

NÃ« fund tÃ« kartÃ«vizitÃ«s kishte njÃ« numÃ«r telefoni i firmÃ«s, njÃ« celular, me sa duket po i firmÃ«s, dhe njÃ« adresÃ« emaili personale.

Me duart qÃ« i dridheshin, MariolinÃ«s i ra zarfi nÃ« dysheme dhe kartÃ«vizita pÃ«r njÃ« Ã§ast, fluturoi nÃ« ajÃ«r para se tÃ« binte nÃ« dysheme. E lexoi prapÃ« edhe njÃ« herÃ« tjetÃ«r gjithÃ« sa shkruhej aty, ku pas saj iu desh tÃ« ulej nÃ« pÃ«rpjekje pÃ«r tÃ« kuptuar atÃ« Ã§ka po provonte.

Rezultatet nga kontrolli i PolicisÃ« Kriminalistike nÃ« apartamentin e LuÃ§ia Mistronit dhe nga autopsia e saj mbÃ«rritÃ«n shumÃ« shpejt dhe gati nÃ« kohÃ«n qÃ« pritej.

NÃ« shtÃ«pinÃ« e vajzÃ«s me sa dukej nuk ishte gjetur asnjÃ« gjÃ« me interes, tÃ« paktÃ«n nga njÃ« kontroll i parÃ«.

Sido qÃ« tÃ« jetÃ«, tâi mbajmÃ« akoma shenjat vulosÃ«se deri nÃ« pÃ«rfundim tÃ« kÃ«saj historie, kishte specifikuar Xamanji, sepse e dinte qÃ« pastrimi i vendit tÃ« krimit do tÃ« kishte goxha probabilitet nÃ« Ã§orientimin e hetimeve dhe nÃ« vonesÃ«n e zgjidhjes. Dhe akoma mÃ« tepÃ«r, mund tÃ« kishin nevojÃ« gjithmonÃ« pÃ«r tâu kthyer nÃ« atÃ« apartament pÃ«r kontrolle tÃ« mÃ«tejshme.

Apartamenti i qe dukur krejt nÃ« rregull, pa ndonjÃ« gjÃ« anormale. Kjo mund tÃ« tregonte se autori i atij krimi nuk kishte kÃ«rkuar asgjÃ« preÃ§ize kur kishte vajtur nÃ« shtÃ«pinÃ« e LuÃ§ias.

Dhe, mbi tÃ« gjitha, brava e derÃ«s sÃ« jashtme rezultonte nÃ« rregull, pa ndonjÃ« shenjÃ« thyerje.

KÃ«shtu qÃ« kishte tÃ« ngjarÃ« qÃ« LuÃ§ia Mistroni e njihte vrasÃ«sin.

Autopsia nuk kishte nxjerrÃ« nÃ« pah shenja tÃ« ndonjÃ« pÃ«rleshjeje. Gruaja kishte goditur kokÃ«n nÃ« mÃ«nyrÃ« fatale, dhe si rrjedhojÃ«, ndoshta kishte rÃ«nÃ« nÃ« tokÃ«.

âAjo Ã§ka kemi deri mÃ« tani nuk na Ã§on askundâ, tha inspektori Xamanji duke biseduar me kapitenin Luci nÃ« zyrÃ«n e tij.

âPropozoj qÃ« mÃ« mirÃ« tÃ« kÃ«rkojmÃ« midis tÃ« afÃ«rmve, miqve apo tÃ« njohurve tÃ« sajâ, foli kapiteni. âKÃ«shtu pak a shumÃ« do tÃ« arrijmÃ« tÃ« marrim ndonjÃ« informacion mÃ« shumÃ« lidhur me vajzÃ«n.â

âJam dakord.â

âDo tâju ndihmojÃ« agjenti Finoki. Ndani detyrat, si fillim. Shkoni prapÃ« bashkÃ« tek e Ã«ma pastaj, nÃ« bazÃ« tÃ« asaj qÃ« do tâju thotÃ«, bisedoni me personat qÃ« njihnin vajzÃ«n e saj.â

Pasi mbarimit tÃ« bisedÃ«s, Xamanji dhe Finoki dolÃ«n pÃ«r tÃ« shkuar dhe folur pÃ«rsÃ«ri me mamanÃ« e LuÃ§ia Mistronit.

Trafiku rrugor atÃ« mÃ«ngjes ishte i papÃ«rballueshÃ«m, sidoqoftÃ« ia arritÃ«n tÃ« mbÃ«rrinin nÃ« destinacion brenda njÃ« kohe tÃ« pranueshme. Zonja u kishte dhÃ«nÃ« adresÃ«n e saj menjÃ«herÃ« fill se tÃ« dilte nga apartamenti i vajzÃ«s njÃ« ditÃ« mÃ« parÃ«.

Kur gruaja i pa dy policÃ«t, u bÃ« gati tÃ« hynte prapÃ« nÃ« shtÃ«pi pasi po dilte tek dyqani i fruta zarzavateve.

I la tÃ« hynin nÃ« shtÃ«pi dhe i pyeti nÃ«se do tÃ« dÃ«shironin diÃ§ka pÃ«r tÃ« pirÃ«.

âJeni shumÃ« e sjellshmeâ, e falenderoi inspektori, âE pranoj me kÃ«naqÃ«si njÃ« gotÃ« ujÃ«.â

âGjithashtu edhe pÃ«r mua, faleminderitâ, tha Marko Finoki.

Gruaja e hodhi ujin nÃ« dy gota tÃ« mÃ«dha qelqi dhe ua dha dy mysafirÃ«ve.

âKemi pÃ«rsÃ«ri nevojÃ« pÃ«r ndihmÃ«n tuajâ, ia nisi inspektori pasi kishte pirÃ« njÃ« gllÃ«njkÃ«.

âMÃ« thuaj.â

âA mund tÃ« mÃ« bÃ«ni njÃ« listÃ« tÃ« tÃ« gjithÃ« pÃ«rsonave qÃ« njihte vajza juaj? E kam fjalÃ«n pÃ«r tÃ« afÃ«rmit, miqtÃ« dhe tÃ« njohurit. PÃ«rsa i pÃ«rket vendit tÃ« punÃ«s mjafton qÃ« tÃ« na thoni emrin e firmÃ«s.â

Gruaja mori njÃ« fletÃ« letre, filloi tÃ« shkruante dhe, me tÃ« mbaruar, tÃ« dy policÃ«t e kuptuan se do tâu duhej tÃ« bÃ«nin goxha punÃ« pÃ«r tÃ« arritur tÃ« flisnin me tÃ« gjithÃ« nÃ« njÃ« kohÃ« sa mÃ« shkurtÃ«r.

Xamanji e mori fletÃ«n, e palosi dhe e vuri nÃ« xhep.

âNga hera e fundit qÃ« jemi parÃ«, a ju ka ardhur ndÃ«rmend ndonjÃ« gjÃ« qÃ« mendoni se mund tÃ« na ndihmojÃ« nÃ« punÃ«n tonÃ«?â, e pyeti mÃ« pas.

âPÃ«r momentin jo, por nuk e kam harruar. Sapo tÃ« kem ndonjÃ« gjÃ« pÃ«r ju, nuk do tÃ« hezitoj tâju telefonoj.â

âJu falenderojmÃ«.â, tha Marko Finoki.

âTani Ã«shtÃ« mÃ« mirÃ« qÃ« tÃ« largohemi, zonjÃ«. Na pret puna.â KÃ«tÃ« herÃ« ishte inspektori Xamanji ai qÃ« foli.

TÃ« dy policÃ«t u ngritÃ«n gati nÃ« njÃ« kohÃ«, pÃ«rshÃ«ndetÃ«n gruan dhe dolÃ«n.

Fleta qÃ« u kishte dhÃ«nÃ« gruaja, panÃ« se ishte shumÃ« e hollÃ«sishme: pÃ«r Ã§do emÃ«r nÃ« listÃ«, qe specifikuar lloji i njohjes apo i lidhjes dhe, pÃ«rbri qe shÃ«nuar edhe adresa e atyre qÃ« u dihej.

Xamanji vendosi qÃ« tÃ« fillonte me emrat e atyre pÃ«r tÃ« cilÃ«t kishte tÃ« dhÃ«na tÃ« plota dhe do tâua linte si detyrÃ« agjentÃ«ve nÃ« zyrÃ« qÃ« tÃ« plotÃ«sonin listÃ«n me tÃ« dhÃ«nat qÃ« mungonin.

Inspektori do tÃ« merrej me tÃ« afÃ«rmit dhe agjenti Finoki me miqtÃ«.

Para se tÃ« fillonin punÃ«n e vÃ«shtirÃ« tÃ« mbledhjes sÃ« informacionit, kaluan prapÃ« nga stacioni i policisÃ« dhe Xamanji pÃ«rfitoi nga rasti pÃ«r tÃ« bÃ«rÃ« dy fotokopje tÃ« listÃ«s qÃ« kishte pÃ«rpiluar gruaja: njÃ« kopje ia la agjentit Finoki, njÃ« ia dha agjentit tÃ« ngarkuar pÃ«r kÃ«rkimin e tÃ« dhÃ«nave qÃ« mungonin dhe origjinalin Xamanji e vuri prapÃ« nÃ« xhep.