Οι Φόνοι του Νυχτολούλουδου

Με τον διάσημο λογοτεχνικό ντετέκτιβ

Άττικους Πυντ και τη Σούζαν Ράιλαντ,

τους ήρωες του παγκόσμιου best seller Οι Φόνοι της Kίσσας.

Η Σούζαν Ράιλαντ έχει πλέον εγκαταλείψει τον χώρο των εκδό­­σεων και ζει μια όμορφη ζωή. Μαζί με τον Αντρέα διαχειρίζονται ένα μικρό ξενοδοχείο σε ένα ελληνικό νησί. Θα έπρεπε να είναι αυτό που πάντα ονειρευόταν. Είναι όμως;

Έχει κουραστεί προσπαθώντας να κάνει τα πάντα να λειτουργήσουν σε ένα νησί όπου τίποτα δεν γίνεται όπως το περιμένεις.

Μέχρι την άφιξη των Τρεχέρν. Η παράξενη και μυστηριώδης ιστορία που της αφηγούνται σχετικά με έναν φόνο ο οποίος διαπράχθηκε την ίδια ημέρα και στο ίδιο ξενοδοχείο που παντρεύτηκε η κόρη τους συναρπάζει τη Σούζαν και κεντρίζει το εκδοτικό της ένστικτο.

Ένας από τους συγγραφείς με τους οποίους συνεργαζόταν, ο Άλαν Κόνγουεϊ, συγγραφέας του μυθιστορήματος Άγριες Κίσσες, γνώριζε το θύμα –ονόματι Φρανκ Πάρις– και μάλιστα βάσισε το τρίτο βιβλίο του, το Ακούσιος Μάρτυρας, σε αυτό ακριβώς το έγκλημα.

Η κόρη των Τρεχέρν, διαβάζοντας το μυθιστόρημα του Κόνγουεϊ,

συνειδητοποιεί ότι το βιβλίο αποδεικνύει πως ο άνθρωπος που καταδικάστηκε για τον φόνο του Πάρις είναι αθώος. Όταν οι Τρεχέρν αποκαλύπτουν ότι και η ίδια η κόρη τους αγνοείται, η Σούζαν αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να επιστρέψει στην Αγγλία για να μάθει τι πραγματικά έχει συμβεί.

Οι Φόνοι του Νυχτολούλουδου είναι μια υποχθόνια σκοτεινή ιστορία κλασικού αγγλικού μυστηρίου από τον κορυφαίο του είδους Anthony Horowitz.

Η πλοκή του Horowitz στο βιβλίο Οι Φόνοι του Νυχτολούλουδου ανταγωνίζεται την πλοκή των περίφημων μυστηρίων της Ruth Rendell, και η γραφή του είναι τόσο ζωντανή όσο αυτή του Dick Francis στα καλύτερά του.

The Washington Post

Οι Φόνοι του Νυχτολούλουδου αναδει­­κνύουν σε πλήρη «παράταξη» τις δυνατότητες του Horowitz: την καταιγιστική πλοκή, τον υπέροχο πεζό λόγο, την έντονη ενέργεια και, πάνω από όλα, εκείνη τη λαμπερή σπίθα απόλαυσης που πυροδοτεί την καλύτερη μυθοπλασία – την απόλαυση του αφηγητή που βρίσκει καινούριους γενναίους τρόπους να μαγεύει το κοινό του. Τα εκλεπτυσμένα, υψηλής λογοτεχνικής αξίας μυθιστορήματα υποτίθεται ότι δεν μπορεί να είναι τόσο διασκεδαστικά.

Α.J. Finn