Güneş gökyüzünde pırıl pırıl parlıyor, dere de şırıl şırıl akıyordu. O gün küçük ördek yavruları için çok önemli bir gündü çünkü yüzmeyi öğreneceklerdi.
En küçükleri Çiro, o sabah heyecanla uyandı. “Yaşasın bugün yüzme öğreneceğim!” dedi. Hemen yatağından kalkıp etrafa bakındı. Kardeşleri hâlâ uyuyorlardı. Bugün yüzme öğreneceğiz, nasıl hâlâ uyuyabiliyorlar? Ben çok heyecanlıyım, diye geçirdi aklından.
Hemen kardeşi Miço’nun yanına gitti ve “Hey Miço, uyan haydi! Bugün yüzme öğreneceğiz!” dedi. Çiro’nun heyecanla bağırmasını duyan bütün yavru ördekler teker teker uyandılar.
Yavrularının uyandığını gören Anne Ördek ve Baba Ördek onların yanlarına geldi. Babaları, “Biz de uyanmanızı bekliyorduk. Bugün sizin için çok önemli bir gün. Hazır mısınız?” diye sordu. Çiro heyecanla babasına sarılıp “Yaşasın! Hazırız tabii!” diyerek bir çığlık attı.
Fakat Anne Ördek yavrularına dönüp “Bence yüzmek için yeterince hazır değilsiniz, babanıza söyledim ama beni dinlemedi. ‘Ben yavrularımın başaracağını biliyorum.’ deyip duruyor. Görelim bakalım, neler yapacaksınız!” Annenin bu sözleri üzerine babaları, yavru ördeklere gizliden göz kırptı ve onları yüreklendirdi. Böylece neşelenen yavrular kahvaltılarını bitirip sıraya dizildiler. Baba Ördek, “Haydi bizi takip edin bakalım. Herkes önündeki kardeşini takip etsin ki ormanda kaybolmayalım.” dedi. Bütün ördekler tek sıra hâlinde dere kenarına doğru yol aldılar.
O gün hava çok güzeldi. Güneş gökyüzünde parlarken hepsi birlikte tin tin yollarına devam ettiler. Tibi, “Ben büyük ördeklere çok özeniyordum.” dedi. Bunu duyan babası, Tibi’ye dönüp “Neden?” diye sordu. Tibi heyecanla “Çünkü hepsi yüzme biliyor da ondan. Ne güzel, suya atlıyorlar sonra da suyun içinde süzülerek yüzüyorlar. Çok keyif aldıkları her hâllerinden belli oluyor. Öyle özeniyordum ki onlara!” dedi. O zaman babası gülümseyerek “İşte şimdi sıra sizde. Siz de artık büyüdünüz, dilediğiniz gibi yüzebileceksiniz.” dedi.