Dağlar

Görməmişəm!

 
On ildir yurduma qar, çovğun əsib,
On ildir bağımda bar görməmişəm.
Vətəndə vətənsiz yaşamaq kimi,
Zindan görməmişəm, dar görməmişəm.
 
 
Dünyanın namərdi, mərdi var, lələ,
Adi milçəyin də dərdi var, lələ.
Vətəndaş olmağın şərti var, lələ,
Şöhrəti insana yar görməmişəm.
 
 
Yetimə, yesirə baxma yad kimi,
Gərək ol hamıya qol-qanad kimi.
Ləkəsiz yaşamaq, təmiz ad kimi,
Dövlət görməmişəm, var görməmişəm.
 
 
Köhlən at bəslədik, yeriməz oldu,
Madyan qəşş eylədi, kiriməz oldu,
Yağdı saçlarıma, əriməz oldu,
Ömrümdə mən belə qar görməmişəm.
 
 
Göyçə bir loğmandı, Alqayıt xəstə,
Ürəyi nisgilli, qəlbi şikəstə,
Vətən torpağını sevməyən kəsdə,
Arsızlıq görmüşəm, ar görməmişəm.
 

1998-ci il, Bakı.

Xəbər gətir

 
Uç, ay qartal, o viranə Göyçəni,
Təpədən dırnağa süz, xəbər gətir.
Əlində tutduğun qəm çələngini,
Yaralı köksünə düz, xəbər gətir.
 
 
Dağlar idi nəvasına uyduğum,
Lilparını əllərimlə soyduğum.
Bəsdir qəm yediyim, kədər duyduğum,
Qüssənin bağrını əz, xəbər gətir.
 
 
Hər nə görsən, çək sinəmə dağı, de,
Kim becərir o bağçanı, bağı, de?
Abbasbəydə qanad saxla, ağı de,
Tərsə yaylağını gəz, xəbər gətir.
 
 
Bu elin dərdini dağlara söylə,
Qoy yaysın aləmə tütəklə, neylə.
Son şeirimi bir qayada həkk eylə,
Qılıncdan itidir söz, xəbər gətir.
 
 
Buzlu bulaq heç boynunu bururmu?
Dövrəsində el aşiyan qururmu?
Babaların məzar daşı dururmu?
Qalıb yollarında gəz, xəbər gətir.
 

1984-cü il, Xanlar.

Qaldi

 
Şimşək çaxdı, od ələdi bir anlıq,
Möhtəşəm dağlarda çən, çisək qaldı.
Bulud karvanıyla ötdü qaranlıq,
Əlimdə bir dəstə gül-çiçək qaldı.
 
 
Səngərdə sellərin açdığı şırım,
Döyüş meydanıdır bu son aşırım.
Sal qayanı parçaladı ildırım,
Yerində bir ovuc daş-kəsək qaldı.
 
 
Bir bulud harayı, bir qartal səsi,
Heyrətə gətirir duyan hər kəsi.
İldırım doğradı şamı, vələsi,
Yenə qoca palıd, palıd tək qaldı.
 
 
Dəhşət var dünyanın ehtişamında,
Sönən ocağında, yanan şamında.
Hay-haray qoparan yaz axşamında,
Nə yağış çilədi, nə külək qaldı.
 
 
Bürünsə çiskinə, çənə dağlarda,
Kimin nə həddi var dinə dağlarda?
Biz qaldıq, gözlədik, yenə dağlarda,
Bir çoban, bir sürü, bir tütək qaldı.
 
 
Ayrılıq başıma döydü dinmədim,
Hicran qamətimi əydi dinmədim,
İlk eşqim daşlara dəydi dinmədim,
Titrək əllərimdə bir ətək qaldı.
Alqayıt, dağlara həsrət yaşadın,
Yaşatdı ar, namus, qeyrət – yaşadın.
Gözündə qəm-qüssə, heyrət yaşadın,
Səndə nə bir taqət, nə ürək qaldı.
 

22 sentyabr 1997-ci il, Bakı.

Varam

 
Dodağım piyalə, göz yaşım şərbət,
Durna qatarıyam, pozulub sıram.
Qismətim ayrılıq, məkanım qürbət,
Onunçün qəmginəm, qəribi-zaram.
 
 
Bar verən budağa qəm calamışam,
Küləkli baharam, çovğunlu qışam.
Könlümü yüz yerə parçalamışam,
Güneydə çiçəyəm, qüzeydə qaram.
 
 
A kövrək duyğular, zərif guşələr,
Əlvan biçənəklər, zərli meşələr.
Qəlbi qan lalələr, tər bənövşələr,
A süslü çiçəklər, mən sizə yaram.
 
 
Quşqonmaz qayalar, qövsü-qüzehlər,
Ruhumu oxşayan, titrədən mehlər.
A küskün jalələr, məlhəmim şehlər.
Siz harda varsınız, mən orda varam.
 
 
Küləklər, yurdumdan qovun bu çəni,
Quduzlar kəsməsin bəndi, bərəni.
Dil açın, a dağlar, dindirin məni,
Hüzünlü kamanam, köklənmiş taram.
 
 
Ağlama qərənfıl, dil demə, nərgiz,
Məzar yolu deyil hər çığır, hər iz.
Döyünmə, Kür çayı, kükrəmə, dəniz,
Sakitləş, xan Araz, ax aram-aram.
 
 
Kişnəmə, köhlən at, mələmə quzu,
İnlədə bilərsən neçə yurdsuzu.
Nə ola qəlbimin əriyə buzu,
Şuşada, Laçında bir məclis quram.
 
 
Doğma Kəlbəcərim, Göyçə mahalım,
Sizi qorxutmasın bu xəstə halım.
Vüsalım, istəyim, cahım-cəlalım,
Sizdəki bu eşqi hardan taparam?
.
Ey ulu xilqətim, yalvarram sənə,
Ürək sözlərimi yaz dönə-dönə,
Quru torpağımı versinlər mənə,
Bir daşın üstündə min ev yaparam.
 
 
Bilirəm, şanəsiz, telsiz yaşamaq,
Nəğməsiz, bəstəsiz, dilsiz yaşamaq.
Vətənsiz yaşamaq, elsiz yaşamaq,
İnsan övladına haramdır, haram!
 
 
Alqayıtam, gəmim qaldı dərində,
Xoşbəxtlik görmədim dünya zərində.
Torpağın yerində, daşın yerində,
Mən yoxam, ey Vətən, mən günahkaram!
 

27 fevral 1996-cı il, Mingəçevir

Təzə il

 
Yenə qaldı gözlədiyim, gözümdə,
Ürək yandı alovumda, közümdə.
Yenə buxov, yenə qandal dizimdə,
Tonqal çatdı, kül üfürdü gözə il,
Öyünməyə haqqımız yox, təzə il.
 
 
Ümman olub kipriyimdə nəm yükü,
Vətən dərdli, Vətən çəkib cəm yükü.
Ürəyimdə, gözlərimdə qəm yükü,
Deyəmmərəm, gəl, süfrəmi bəzə, il,
Öyünməyə haqqımız yox, təzə il.
 
 
Xəritədən qaralanmış torpağım,
Sərhəd boyu sıralanmış torpağım,
Qan gölüdür yaralanmış torpağım,
Bayrağında qılınc, qalxan, nizə, il,
Öyünməyə haqqımız yox, təzə il.
 
 
Hanı Fərhad, Bisutunu dələsi,
Şah Xətaim gələsidir, gələsi.
Bu millətin qeyrət səsi, naləsi,
Hədər getdi, iz qatmadı izə, il,
Öyünməyə haqqımız yox, təzə il.
 
 
Yurdumuzda bostan əkir erməni,
Yerimizə xiffət çəkir erməni.
Qarabağda kilsə tikir erməni,
Məscidimi endirdilər düzə, il,
Öyünməyə haqqımız yox, təzə il.
 
 
Perik düşmüş, boğmalanmış elim var,
Yüz yerindən damğalanmış elim var.
Qazan xanam, yağmalanmış elim var,
Dədəm Qorqud rəhm eyləsin bizə, il,
Öyünməyə haqqımız yox, təzə il.
 
 
Alqayıtam, heç bilmirəm sağdı, sol,
Hansı yoldur bu millətim gedən yol?
Doxsan səkkiz, pələng ili – pələng ol!
Həqiqəti söyləməsən, üzə, il,
Öyünməyə haqqımız yox, təzə il.
 

5 yanvar 1998-ci il, Bakı.

Bilmirəm

 
Yağı borcu, sələm məni gözləyir,
Qüssə, kədər, ələm məni gözləyir.
Kağız məni, qələm məni gözləyir,
Nədən yazım, necə yazım, bilmirəm.
 
 
Viran qalıb ata yurdu sinəmdə,
Qanlı səngər, məğlub ordu sinəmdə.
Bir vətənin milyon dərdi sinəmdə,
Nədən yazım, necə yazım, bilmirəm.
 
 
Çən düzlərə, dağ dumana gəlməyib,
Ürək vəcdə, qəlb gümana gəlməyib.
Belə haqsız bir zamana gəlməyib,
Nədən yazım, necə yazım, bilmirəm.
 
 
Köləlikmiş, əsarətmiş azadlıq,
Qulaq kəsmək, son qarətmiş azadlıq.
Evlər yıxan ticarətmiş azadlıq,
Nədən yazım, necə yazım, bilmirəm.
 
 
Qorxuram yuxudan oyana torpaq,
Şəhidlər qanına boyana torpaq.
Yazmaq istəyirəm, ay ana torpaq,
Nədən yazım, necə yazım, bilmirəm.
 
 
Ürək olub döyünmədik qanında,
Yaşamadıq şöhrətində, şanında.
Ana torpaq, xəcalətik yanında,
Nədən yazım, necə yazım, bilmirəm.
 
 
Ləkə yaxdıq həyasına dünyanın,
Pərdə tutduq ziyasına dünyanın.
Haram qatdıq mayasına dünyanın,
Nədən yazım, necə yazım, bilmirəm.
 
 
Alqayıtam, dərd yenilməz, qəm agah,
Dözümlüdür, bu millətdə nə günah?
Özəlləşdi qeyrətimiz, ay Allah,
Nədən yazım, necə yazım, bilmirəm.
 

3 iyul 1996-cı il, Xanlar

Gətir

Firdovsiyə

 
Ay Firdovsi, istəsən ki, sağalam,
Get ulu dağlardan dağ gətir mənə.
Bənövşə koluna əyil, səcdə qıl,
Lalədən, nərgizdən yığ gətir mənə.
 
 
Qalıb zirvələrdə odu sinəmin,
Artıb taleyimin dərdi birə min.
Məzarı qürbətdə qalan nənəmin,
Hisli çırağından yağ gətir mənə.
 
 
Ulu təbiəti sanma oyuncaq,
Süslü bənövşəni dər qucaq-qucaq.
Qarğıdan şiş düzəlt, palıddan ocaq,
Əmliyin ətini tax, gətir mənə.
 
 
İncimə gözlərin yuxu yatmasa,
Qayıtma ayağın şehə batmasa.
İşıldaquşunun ömrü çatmasa,
Xallı kəpənəyi sağ gətir mənə.
 
 
Anamın təndirə yapdığı kökə,
Qalıbsa təknədə, gətir bir tikə.
Dağ seli dərdimi azalda bəlkə,
Qarış leysanlara, yağ, gətir mənə.
 
 
Tərpətmə, dəyənək tövlədədirsə,
Ağlama, boş səhəng tövlədədirsə.
Ağ inək, mor inək tövlədədirsə,
Südündən bir qaşıq sağ, gətir mənə.
 
 
İncimə könlümün təmənnasından,
Ayrılmır xəyalım öz dünyasından.
Elə ki, qayıtdın dağ xınasından,
Titrək əllərinə yax, gətir mənə.
 
 
Sinəm parça-parça, qəlb oyum-oyum,
Bir damcı su gətir, əlimi yuyum.
Vətən torpağımın ətrini duyum,
Qara günlərimi ağ gətir mənə.
 
 
Dərd, qəmdir bu dünya bazarındakı,
Miskin Alqayıtın güzarındakı,
Müqəddəs babamın məzarındakı,
Torpaqdan bir ovuc sıx, gətir mənə.
 

23 noyabr 1996-cı il, Bakı.

İstəyir

 
Qartal qanadımı qırdı bu fələk,
Harasa qonmağı könlüm istəyir.
Qar-çovğun üfürə bir azğın külək,
Zirvədə donmağı könlüm istəyir.
 
 
Yəhərsiz, yüyənsiz minəydim ata,
Çən, çisək olaydı yolumda xata.
Çınqılın daşından əlimdə balta,
Bir çənət yonmağı könlüm istəyir.
 
 
Nə yaza bəd dedim, nə qarlı qışa,
Həyat bir səhnəymiş, ömür tamaşa.
İlk eşqin adını yazdığım daşa,
Toxunub sınmağı könlüm istəyir.
 
 
Deyin, tapdanıbmı el yolu, dağlar?
Nə leysan görürəm, nə dolu, dağlar.
Kərəm həsrətliyəm, ey ulu dağlar,
Alışıb yanmağı könlüm istəyir.
 
 
Qələm göynək atdı qürbət ünündə,
Azdım dumanında, azdım çənində.
Yox, yox, əyilmərəm möhnət önündə,
Məğrur dayanmağı könlüm istəyir.
 
 
Dağları bilmirəm, mən qəlbi qanam,
Doğma cəsədindən ayrılmış canam.
Naxır getdi deyə, səsləyə anam,
Tezdən oyanmağı könlüm istəyir.
 
 
Alqayıtam, eldir hər cəfam, cəbrim,
Ürək dözümlüdür, tükənmir səbrim.
Vətən torpağında qazıla qəbrim,
Nura boyanmağı könlüm istəyir.
 

8 noyabr 1997-ci il, Bakı.

Sazim

 
Gəl, qon sinəm üstə, ağla mənimlə,
Ay eli, obası talanan sazım.
Qaçqın bir mahalın, köçkün bir elin,
Pir deyib başına dolanan sazım.
 
 
Sevincə piyada, qəmə atlısan,
Sərkərdə görkəmli, uçqun taxtlısan.
Günəş qüdrətlisən, Məcnun baxtlısan,
Eşqinin şərbəti calanan sazım.
 
 
Möhnət ürəyindən vuruldu bəlkə,
Əsarət köhləni yoruldu bəlkə,
Axdı göz yaşı tək, duruldu bəlkə,
Könlünün çeşməsi bulanan sazım.
 
 
Pərdələr qəm gölü, mizrabın lalə,
İpək tellərində nədir bu jalə?
“Zarıncı”n fəryaddır, “Dilqəmi”n nalə,
Elin fırqətinə qalanan sazım.
 
 
Alqayıtam, gözlərimin yaşısan,
Sən Misri qılıncın qan qardaşısan.
Ulu babaların məzar daşısan,
Qorqud köklərinə calanan sazım.
 

16 noyabr 1995-ci il, Mingəçevir.

Mən

 
Elə baxdın, o baxışa dözmədim,
Əridim, kül oldum qınağında mən.
Şahım, şahənşahım, hökmü-adilim,
Qolları bağlıyam sınağında mən.
 
 
Kədərin mərhəmət, gülüşün nalə,
Söhbətin gül üstə tökülən jalə.
Şəkər dodağından axan şəlalə,
Donan göz yaşıyam yanağında mən.
 
 
İlahi görkəmdi o boy, o qamət,
Təbiətə qayğı, insana hörmət.
Miskin xəyalına qonanda zülmət,
Şam olub yanaydım otağında mən.
 
 
Şanım, şövkətimdir müqəddəs ismin,
Qəmli gözlərimə həkk olub rəsmin.
Vüsal həsrətilə yananda cismin,
Tər olub qalaydım buxağında mən.
 
 
Cəsədimi elə bükdün közünə,
Bir doyunca baxammadım üzünə?
Yuxu olub səpiləydim gözünə,
Yorğana dönəydim yatağında mən.
 
 
Kipriyin nizədir, baxışın oxdur,
Bu eşqin oduna yananın çoxdur,
Tilsimə düşmüsən, xəbərin yoxdur,
Buxovam, qandalam ayağında mən.
 
 
Rübabım, kamanım, tarım olaydın,
Dövlətim, sərvətim, varım olaydın.
Alqayıtam, bəstəkarım olaydın,
Nəğməyə dönəydim dodağında mən!
 

1975-ci il, Mingəçevir.

Əlvida!

 
Bəlkə üzünüzü bir də görmədim,
Çəmənim, çiçəyim, çölüm, əlvida!
Şıdırğı leysanım, buz bulaqlarım,
A sısqa çaylarım, gölüm, əlvida!
 
 
Yağmadı ruhuma bu leysan mənim,
Döyün qapımızı, a göy səmənim,
Süsənim, sünbülüm, tər yasəmənim,
Təşnə çiçəklərim, gülüm, əlvida!
 
 
Qəlbimdə bir ölüm-itim qalmadı,
Kövrək duyğularım yetim qalmadı.
Tökdünüz, bədəndə ətim qalmadı,
Çəkdiyim ağrılar, zülüm, əlvida!
 
 
Artıq bu işgəncə, iztirab yetər,
Qəza çiçək olsa, yolumda bitər.
Yandım xan Əslidən, Kərəmdən betər,
Alovum, atəşim, külüm, əlvida!
 
 
Alqayıtam, Vətən ağlatdı məni,
Qüssələr qoynunda çağlatdı məni.
Elin məhəbbəti sağaltdı məni,
Ayrılıq, intizar, ölüm, əlvida!
 

6 iyul 1996-cı il, Bakı.

Külək

 
Elə əsdin, qana döndü ürəyim,
Bu əsimdən yaralandım of, külək.
Dağlar məni ağuşuna səslədi,
Əs, dumanı o dərədən qov, külək.
 
 
Niyə gəldi taleyimiz qaralı?
Ana torpaq yaralıdır, yaralı.
Ellər düşdü bir-birindən aralı.
Harda qalıb itkin nəsil, soy, külək?
 
 
Bir əsimin şanə çəkdi telimə,
Bir əsimin qıfıl vurdu dilimə.
Qaytar məni ulusuma, elimə,
Bu bəlanı yurdumuzdan sov, külək.
 
 
Bir qılıncam, qanadına tax məni,
Ad yazdığım qayalara çax məni.
Atəşimsən, yandır məni, yax məni,
Yandırmazmı çınqı, külək, qov, külək?
 
 
Alqayıtam, yoxdur gəlib gedənim,
Bu həsrətdən buza dönüb bədənim.
Şəfqətinə göz istəsə Vətənim,
Əsirgəmə, gözlərimi ov, külək.
 

27 fevral 1996-cı il

Qocaldim

 
Qocalmazdım, dərdin, qəmin əlindən,
Göz yaşımı silə-silə qocaldım.
Zalım fələk elə qatdı başımı,
Damla-damla, gilə-gilə qocaldım.
 
 
Tarixlərə yazılmayan bir adıq,
Deyəmmərəm, ya qəmliyik, ya şadıq.
Köləlikdə, əsarətdə yaşadıq,
Bu dövrana gülə-gülə qocaldım.
 
 
Nənələrin nəhrəsində vəfa yox,
Babaların dəhrəsində vəfa yox.
Doğma gəzdim, yad qapını döymədim,
Yaltaqlığın libasını geymədim.
Ana yurdun sevincinə dəymədim,
Kədərini bölə-bölə qocaldım.
 
 
Alqayıtam, tor ələndi gözümə,
Düyün yağdı, qırış endi üzümə.
Bax, beləcə divan tutdum özümə,
Qana-qana, bilə-bilə qocaldım.
 

6 noyabr, 1996-cı il, Bakı.

Saxlar

 
Maral buynuzunda, quş qanadında,
Ahu gözəlliyi gözündə saxlar.
Pələng dişlərində, şir biləyində,
Kərgədan gücünü dizində saxlar.
 
 
Hanı cəh-cəh vuran bülbül səsində?
Oxuya, can verə gül həvəsində.
Təbiət qartalı dağ zirvəsində,
Gözəllər həyanı üzündə saxlar.
Ömür qatarını kimsə əyləməz,
Cavanmı, qocamı hörmət eyləməz.
Vurdum, yıxdım, asdım, kəsdim – söyləməz,
İgid dəyanəti sözündə saxlar.
 
 
Koramal sürünər, zirvəyə qonmaz,
Höyüş tüstülənər, od alıb yanmaz.
Günəşdən pay ummaz, Aydan pay ummaz,
Ocaq hərarəti közündə saxlar.
 
 
Elə vurulubdur torpağa, daşa,
Nə yaza həsrətdir, nə qarlı qışa.
Sevinci bəxş eylər dosta-tanışa,
Alqayıt kədəri özündə saxlar.
 

24 avqust, 1995-ci il, Xanlar.

Çəkir

 
O hikmətli barmaqlarda,
Gör, ay aşıq, sim nə çəkir.
Kərəmlərin firqətinə
Zil ağlayır, bəm nə çəkir?
 
 
Məhbus güllər, çiçəklər də,
Kəpənəklər, böcəklər də,
Yaxşı bilir ürəklərdə,
Sevinc yoxsa, qəm nə çəkir.
 
 
Ömür qayıq, can bir ada,
Sirr söyləmə dosta, yada.
Ay Alqayıt, bu dünyada
Kim nə bilir, kim nə çəkir?
 

1985-ci il, Xanlar.

Saxla

 
Qızlara küdurət, qeybət yaraşmır,
Dilbər həyasını üzündə saxla.
Dondum nəfəsində buz baxışların,
Məni atəşində, közündə saxla.
 
 
Kədərlisən, yenə qəlbin ündədir,
Eşq allahdır, zülüm çəkən bəndədir.
Ürək adlı əmanətim səndədir,
Vermə yad əllərə, özündə saxla.
 
 
Zülmət günlərinə yaz günəşimi,
Hüzünlü, qayğılı nəvazişimi.
Qəlbinə həkk eylə qəlb atəşimi,
Gözümün nurunu gözündə saxla.
 
 
A xallı kəpənək, a xallı böcək,
Telinə qurbandı min zərif çiçək.
Acı inadından bəs eylər, əl çək,
Ayaq izlərimi izində saxla.
 
 
Alqayıtam, sənsiz qəm qucmalıyam.
Qaranlıq qəlblərə nur saçmalıyam.
Açsam, o düyünü, mən açmalıyam,
Qorxma, qandalları dizində saxla.
 

9 iyul 1994-cü il, Yevlax

Verdim

 
Vuruldum baharın təravətinə,
Könlümü hər yaşıl budağa verdim.
Can dedim qartalın əzəmətinə,
Fikrimi o dağa, bu dağa verdim.
 
 
Həsəd aparmışam qıy vuran selə,
Durna qatarını demirəm hələ.
Toxunmadım bir çiçəyə, bir gülə,
Nə yaxşı nəfsimə qadağa verdim.
 
 
Alqayıtam, çiçək solğun, gül həşəm,
Bir baharda neçə xəzan görmüşəm.
Eldən yazmaq oldu sənətim, peşəm,
Canımı ellərə sadağa verdim…
 

27 fevral 1996-cı il.

Min şükür

 
Sevgim, səadətim, anamsan, Vətən,
Səni tanıdığım günə min şükür!
Məlhəmim də sənsən, şəfam da sənsən,
Salsan da qəlbimi ünə, min şükür!
 
 
Güllü baharımdı sərt gələn qışın,
Sən elə dağsan ki, əyilməz başın.
Gövhər yatağıdır torpağın, daşın,
Hər yaşıl sünbülə, dənə min şükür!
 
 
Zirvəndə doğulur, zirvəndə ölən,
Qarğadır, quzğundur qartala gülən.
Torpağı yanğından qoruya bilən
Köksündə dumana, çənə min şükür!
 
 
Zərli saçağından ayrı düşsəm də,
Doğma ocağından ayrı düşsəm də,
İsti qucağından ayrı düşsəm də,
Yenə mənimləsən, yenə min şükür!
 
 
Nankorlar qədrini bilməz, ey Vətən,
Nadanlar hayına gəlməz, ey Vətən,
Sənsiz Alqayıtın gülməz, ey Vətən,
O sənə bağlıdır, sənə min şükür!
 

27 fevral 1996-cı il, Bakı.

Mənim

 
Ayrılıq həsrəti, qürbət zənciri,
Qırdı qollarımı dalbadal mənim.
Bilmədi dərdimi, çarəsiz qaldı,
Nə təbib, nə loğman, nə abdal mənim.
 
 
Zülmətə qovuşur hər gələn sabah,
Payımız təsəlli, qismətimiz ah.
Ağlamaq bilməzdim, işə bax, Allah,
Döndü göz yaşıma el-mahal mənim.
 
 
Qan olub ruhuma çilənən körpə,
Qüssə bələyinə bələnən körpə.
Ana qucağında dilənən körpə,
Saldı ürəyimə qara xal mənim.
 
 
Dövranı tənəzzül, taleyi çaşqın,
Çayları köpüklü, selləri daşqın.
Gör neçə didərgin, gör neçə qaçqın,
Dayanıb önümdə xəstəhal mənim.
 
 
Taledən sələmə götürdüm ömrü,
Dosta pay-püş etdim, itirdim ömrü.
Qəm, kədər içində bitirdim ömrü,
Döymədi qapımı, istiqbal mənim.
 
 
Ögeylik görəndə ürpəşir ətim,
Olmuşuq atalı, analı yetim.
Vətən birliyidir eşqim-niyyətim,
Sarsıdır ruhumu bu vüsal mənim.
 
 
Alqayıtam, Vətən deyil oyuncaq,
O ruhda, nəfəsdə yaşayır ancaq,
Bilirsən, sözlərim kimədir, alçaq,
Dayanma önümdə, durma lal, mənim.
 

3 iyul 1996-cı il, Bakı.

Mən

Amerika-İraq miiharibəsinə

 

 
Qamçını əlində sıxardı babam,
Kələni yumruqla yıxardı babam.
Təkbətək döyüşə çıxardı babam,
İgidlər görmüşəm köhlən atla mən,
Barışa bilmirəm bu həyatla mən.
 
 
Alovdur yorğanım, oddur balıncım.
Sırsıra bağlayıb isti yapıncım.
Hanı qoç Koroğlum, Misri qılıncım?
Sorğuya girmişəm kainatla mən,
Barışa bilmirəm bu həyatla mən.
 
 
Yazda çiçəklərin nəfəsiyəm mən,
Oxuyan bülbülün həvəsiyəm mən.
Nigarın, Həcərin nəvəsiyəm mən.
Üzbəüz durmuşam hər inadla mən,
Barışa bilmirəm bu həyatla mən.
 
 
Çoxlarını islam adı yandırdı,
Getdi ağzımızın dadı, yandırdı.
Otuz ölkə bir Bağdadı yandırdı,
Doğmayam, əkizəm, o Bağdadla mən,
Barışa bilmirəm bu həyatla mən.
 
 
Od aldı, alışdı, söndü Qarabağ,
Nalədi, fəryaddı, ündü Qarabağ,
Fitnə yuvasına döndü Qarabağ,
Nəğmələr qoşmuşam yüz fəryadla mən,
Barışa bilmirəm bu həyatla mən.
 
 
Baş keçidə ilmə düşdü, söküldü,
Borçalıdan el görüşə töküldü.
Dərd əlindən Göyçə qəddim büküldü,
Vidalaşdım doğmalarla, yadla mən,
Barışa bilmirəm bu həyatla mən.
 
 
Dodağımda, dilimdəsən – hey, Vətən,
Bəsdir matəm, toy libasın gey, Vətən!
Alqayıtam, dinlə məni, ey Vətən!
Odlanmışam köksündəki odla mən,
Barışa bilmirəm bu həyatla mən.
 

Mart 1991-ci il, Gəncə.

Niyə gəlmədi

 
Yenə güllə səsi, yenə göz yaşı,
Bu yurda baharım niyə gəlmədi?
Qələbə köhlənim, ümid yelkənim,
Axarım, baxarım niyə gəlmədi?
 
 
Matəm içindədir ayım, illərim,
Süslü çiçəklərim, təşnə güllərim.
Ürkək sığırçınım, anadillərim,
O durna qatarım niyə gəlmədi?
 
 
Bilirəm yaslıdır, incikdi bahar,
Qanlı döyüşlərdən nə çəkdi bahar?
Hardasa ləngidi, gecikdi bahar,
Xəzinəm, yatarım niyə gəlmədi.
 
 
Öz qəlbimə sancılıb öz neştərim,
Əzəl gündən taraz deyil işlərim.
Susdu “Çahargah”ım, “Rast”ım, “Şüştər”im,
“Şahnaz”ım, “Qatar”ım niyə gəlmədi?
 
 
Alqayıtam, güllə dəydi qartala,
Od ələndi neçə elə, mahala.
Torpaq həsrətliyəm, ay Allah-tala,
Xəstəyəm, nübarım niyə gəlmədi?
 

27 noyabar 1996-cı il, Bakı.

Anamin

 
Vətən istəyini yetir, ay Allah,
Qüssələr ömrünü yeyən anamın.
Göy atın belində qalxsın yaylağa,
Çıxmasın əlindən yüyən, anamın.
 
 
Ona qəm payıdır bu torpaq, bu daş,
Gözündə qığılcım, qəlbində təlaş.
Amandır, köksünə ələnməsin yaş,
Vətən anamızdır – deyən anamın.
 
 
Nankorluq, nadanlıq silinməz ləkə,
Soldu yanaqları qəm çəkə-çəkə.
Həsrət yaraları sağaldı bəlkə,
Ögeylik qəlbinə dəyən anamın.
 
 
Cəddi, möcüzəsi saya gəlməzdi,
Ayağı şəfalı, nəfsi ölməzdi.
Yoxsulluq, işgəncə əyə bilməzdi,
Vətəndir qəddini əyən anamın.
 
 
Göy günbəz üstündə qurbanları kəs,
Babam Seyid Bayram, adı müqəddəs.
Amandır, xətrinə dəyməsin heç kəs,
Qürbət libasını geyən anamın.
 
 
Ağlamaq, sızlamaq, həzin bayatı,
Dəyişə bilərmi miskin həyatı?
Alqayıt, silah tut, yəhərlə atı,
Azadlıq fikrini bəyən anamın!
 

4 iyul 1996-cı il, Bakı.

Məzar daşlari

 
Sizi qərib gördüm, qüssəli gördüm,
Sinəmi oxlayın, məzar daşları.
İnsanam deyənin son payısınız,
Əbədi çağlayın, məzar daşları.
 
 
Ömrün son ünvanı bağlıdı sizə,
Saxlayın bu adı köhnə ya təzə.
Nənə itirmişik, qoşulun bizə,
Dil deyin, ağlayın, məzar daşları.
 
 
Qəlbi yüz yerindən oyub gəlmişəm,
Həyatı dərindən duyub gəlmişəm.
Babamı qürbətdə qoyub gəlmişəm,
Yaramı bağlayın, məzar daşları.
 
 
Ayrılıq yandırdı, yaxdı sinəmi,
Bir əcəl küləyi əsdi yenəmi?
Tək-tənha qoymayın yazıq nənəmi,
Qəribdir, yoxlayın, məzar daşları.
 
 
Yüz il yaşasan da, duy həqiqəti,
Ömür müvəqqəti, gün müvəqqəti.
Alqayıt yazdığı şeri, sənəti,
Yadigar saxlayın, məzar daşları.
 

16 iyun 1996-cı il, Bakı.

Yaşid

 
Ziyarətim, səcdəgahım əzəldən,
Ana yurdun torpağıdı, daşıdı.
Özgə diyarına üz tutanlarım,
Bu sevgiyə nabələddi, naşıdı.
 
 
Allahı sevməkdə yalqızam, təkəm,
Dinsizə qarşıdı hiddətim, hikkəm.
Göyçə Mədinəmdir, Kəlbəcər Məkkəm,
Şuşa mənim gözlərimin yaşıdı.
 
 
Məhv oldu gör neçə Koroğlum, Nəbim,
Qarabağ deyilmi, ruhum, mənsəbim?
Titrəyən bədənim, göynəyən qəlbim,
Qaysaq atan ürəyimin başıdı.
 
 
Alqayıtam, qəm sazını çalma sən,
Yol uzaqdır, haray-həşir salma sən.
Zəvvar qardaş, get, səfərdən qalma sən,
Hələ mənim taleyimin qışıdır.
 

25 sentyabr 1996-cı il, Bakı

Qoyma

Dostum Əli Həsənova

 

 
Yaman gileyliyəm, dostdan, ay Əli,
Bu sirri dünyalar bilməyə qoyma.
Şübhələr atını, qəm karvanını,
Yeriyib üstümə gəlməyə qoyma.
 
 
Atdılar qürbətə yurddaşlarımı,
İtirdim dostumu, sirdaşlarımı.
Silə bilməsən də göz yaşlarımı,
Barı qeyriləri silməyə qoyma.
 
 
Alqayıtam, düşdüm nə müşkül hala,
Kiminsə önündə çevrildim qula.
Mənim ölümümü istə, arzula,
Təkcə ümidimi ölməyə qoyma!
 

15 aprel 1983-cü il. Bərdə. Yeni həyat.

Ay ellər

 
Şeir itirmişəm tək bircə varaq,
Ömrümün varağı itib, ay ellər.
Gəncliyimin beşik dolu laylası,
Telimin darağı itib, ay ellər.
 
 
Mən onu yazmışdım həyəcanımla,
Təmiz duyğularla, pak vicdanımla.
Od-ocaq çatdığım ürək qanımla,
Evimin çırağı itib, ay ellər.
 
 
Alqayıtam, onu hey əzizlədim,
Şaxtadan, borandan, qardan gözlədim.
Bəlkə də tapdınız, niyə gizlədim,
İlk eşqin sorağı itib, ay ellər.
 

1975-ci il, Bakı

Qonaqdi sizə

 
Ötəri olsa da, həkim dostlarım,
Dağların vüqarı qonaqdı sizə.
İtkin bir diyarın, köçkün bir elin,
Vəfası, ilqarı qonaqdı sizə.
 
 
Bir qartal baxışlı, bir şahin səsli,
Elə məlum olan soy-kökü, nəsli,
Vücudu qayğılı, ocaq nəfəsli,
Yurdumun baharı qonaqdı sizə.
 
 
Qızılgül dibçəyi, bənövşə ətri,
Nərgizlər misrası, lalələr sətri.
Yasəmən qoxusu, nülufər çətri,
Suların axarı qonaqdı sizə.
 
 
Mən xilqət saymışam ulu dərgahı,
Seçməz qara torpaq gədanı, şahı.
Nəsimi fəryadı, Füzuli ahı,
Vurğun yadigarı qonaqdı sizə.
 
 
Alqayıt qurbandı hər ülvi ada,
Yaşadım, ömr etdim bu təmənnada.
Şerdən bağ saldım xəstəxanada,
Onun ilk nübarı qonaqdı sizə.
 

4 aprel 1995-ci il, Mingəçevir xəstəxanası.