Miss Shopaholism ... Ik Ga Iets Gaan Kopen

Miss Shopaholism ... Ik Ga Iets Gaan Kopen:

Wanneer Het Winkelen Razernij Wordt Een Permanente Voorwaarde

Verveelvoudiging, vertaling, verdere bewerking of soortgelijke handelingen voor commerciële doeleinden alsmede doorverkoop of andere publicaties zijn zonder schriftelijke toestemming van de auteur niet toegestaan.

Auteursrecht © 2018 - Mia McCarthy

Alle rechten voorbehouden.

Bestrijding van winkelverslaving: Wat te doen als winkelen verslaving wordt?

Gedwongen om geld uit te geven: Psychologische oorzaken

Gebrek aan eigenwaarde

Noodlotsslag

Voorkomen met andere ziekten

Hormonen als oorzaak

De drang om te winkelen: Symptomen van winkelverslaving

Kenmerken van koopverslaving

Ontwenningsverschijnselen

Verschillen in koopgedrag

Een winkelverslaving onder controle krijgen: Hoe bestrijdt u winkelverslaving?

Inzicht in de koopverslaving zelf

Winkelen verslaving is een verslavende stoornis

Eerste hulp bij het kopen van verslaving: Hoe shopaholics zichzelf leren beheersen

Eerste hulpmaatregelen

Schuld door koopverslaving

Poliklinische gedragstherapie

Zelfhulpgroepen

De eerste belangrijke stap in de strijd tegen koopverslaving is het inzicht dat

Bestrijding van winkelverslaving: Wat te doen als winkelen verslaving wordt?

Voor de meeste mensen is winkelen een alledaagse bezigheid die verband houdt met plezier of stress en dient voor de aankoop van goederen en producten. Meestal is de motivatie achter de aankoop van een bepaald product meestal de noodzaak om het nodig te hebben. Dit geldt bijvoorbeeld vooral voor voedsel, maar ook voor kleding. Amusementsproducten zoals televisies en boeken zijn niet van vitaal belang, maar worden maatschappelijk erkend als onderdeel van de dagelijkse benodigdheden.

In de regel kopen mensen vaak meer producten dan ze eigenlijk nodig hebben. Het fenomeen is vaak waarneembaar bij vrouwen die meer kleding kopen dan ze eigenlijk nodig hebben op zogenaamde shopping tours. Dit gedrag is in de meeste gevallen volledig probleemloos en wordt zelfs door de samenleving geëist en gepromoot. Het is niet voor niets dat de huidige samenleving kan worden gekenmerkt als een consumptiemaatschappij. Wie echter verplicht goederen begint te kopen in de wetenschap dat hij ze helemaal niet nodig heeft en daarmee zijn financiële grenzen overschrijdt, lijdt aan een koopverslaving.

Koopverslaving wordt in vakkringen aangeduid als uien, de koopwaanzin, maar dwangmatig koopgedrag, dwangmatig kopen, pathologische koopverslaving of de alledaagse koopwoede zijn voorwaarden voor een koopgedrag dat het normale niveau overschrijdt. Het fenomeen van pathologische koopgekte wordt al meer dan 100 jaar beschreven. Aan dit klinische beeld is echter nog niet volledig aandacht besteed en het wetenschappelijk onderzoek is tot nu toe slechts op kleine schaal uitgevoerd. De ICD (International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems), het naslagwerk voor psychische aandoeningen, geeft geen lijst van winkelverslaving. Juist de termen die synoniem worden gebruikt voor dwangmatig koopgedrag geven duidelijk aan dat winkelverslaving nog niet duidelijk is geclassificeerd. Het is algemeen bekend dat de bevoegde autoriteiten niet snel te werk gaan en het duurde tot 1968 vooraleer bijvoorbeeld het Federaal Sociaal Hof alcoholisme als een ziekte erkende.

Winkelverslaving is daarom tot op de dag van vandaag geen erkende psychische stoornis in Duitsland. Vanuit medisch oogpunt wordt het beschouwd als een niet-substantiegerelateerde afhankelijkheid, impulscontrolestoornis of obsessieve-compulsieve stoornis. Als een arts gedwongen wordt om winkelverslaving als diagnose te stellen, moet hij in de meeste gevallen de ICD-code F63.9 "niet gespecificeerde abnormale gewoonten en impulscontrolestoornissen" kiezen. Deze impuls controle stoornissen en obsessieve-compulsieve stoornissen omvatten ook gokverslaving en kleptomanie. In het geval van een impulscontrolestoornis zijn de betrokkenen niet in staat om een impuls te weerstaan en toe te geven in het besef van mogelijke negatieve gevolgen. In Duitsland lijdt naar schatting 5 % van de bevolking aan winkelverslaving. Hoe hoog het aantal niet-gemelde gevallen is, is echter niet bekend. Ook de groep mensen die het risico lopen om verslaafd te raken aan winkelen is niet in deze tellingen opgenomen. Het gebrek aan concrete diagnostische criteria door het ontbreken van een classificatie in het gezondheidszorgsysteem maakt het nog moeilijker om een echt transparant aantal patiënten te verkrijgen.

Als u of een kennis, familielid of vriendin last heeft van koopverslaving, vertelt deze gids u onder andere welke oorzaken verantwoordelijk zijn voor koopverslaving, hoe u koopverslaving kunt herkennen en hoe u er actief tegen kunt optreden.

De winkelmogelijkheden in de 21e eeuw verleiden veel mensen tot overconsumptie van allerlei goederen. Winkelcentra die vaak tot in de avonduren open zijn en reclamefolders en advertenties op elke hoek. Bovendien worden koopjes en verkopen verondersteld te suggereren dat er een unieke kans is die niet gemist mag worden. Winkelmogelijkheden op het internet zijn nog steeds de kers op de taart. Gekocht met één klik en de volgende dag al thuis. Reclame en marketing zorgen ervoor dat bepaalde producten beloven een gelukkig en bevredigend leven te leiden met precies deze aankoop. Reclame is erop gericht de dwingende sociale en psychologische noodzaak van een bepaald product aan te tonen. De vaak gebruikte zinsnede "je moet jezelf ergens op trakteren" is bijna een absolutie, waarom veel mensen zich dingen veroorloven met een zuiver geweten, die ze niet nodig hebben en hun financiële begroting niet halen. Als de sociale media en televisie ook een realiteit laten zien waarin de levensstandaard van luxe en dure producten tot de normaliteit behoren, voelen veel mensen zich buitengesloten en neemt hun zelfvertrouwen af. De veronderstelling dat men niet tot de samenleving behoort omdat deze levensstandaard niet kan worden nagebootst, leidt al snel tot onwetendheid over de eigen financiële grenzen. Men vergeet volledig dat de levensstandaard in de media zelden overeenkomt met de werkelijkheid. Talloze onbewust overgebrachte slogans of marketingcampagnes in het dagelijks leven brengen de boodschap over dat winkelen in elke situatie helpt. Wat voor de meeste mensen een leuke afwisseling en verdiende afleiding is, kan al snel een valstrik worden voor psychologisch aangevallen mensen.

Meestal is het geen probleem om uw koopgedrag daarop af te stemmen en u ervan bewust te maken of dit product echt nodig is en om reclame bewust aan te moedigen om te kopen. Natuurlijk heeft iedereen iets gekocht waarvan ze wisten dat het niet nodig was toen ze het kochten, maar het was misschien schandalig goedkoop of zo fascinerend en mooi dat je het moet hebben. Uiterlijk wanneer de financiële middelen niet meer toereikend zijn, wint de rede en worden verdere aankopen afgebroken - zij het met een zwaar hart.

Koopverslaafden missen dit gevoel of ze echt iets nodig hebben. Zelfs financiële grenzen kunnen vakkundig worden genegeerd. Ze handelen dwangmatig en ervaren een ondraaglijke drang om iets te kopen. Aan het begin van deze ziekte zijn er altijd persoonlijke problemen die bedoeld zijn om af te leiden van de verslaving aan het winkelen. De betrokkenen zijn niet verslaafd aan een bepaald product of handelswaar, maar veeleer aan het gevoel dat het kopen bij hen het veroorzaakt. Bijzonder fataal: In een consumentgerichte maatschappij blijft de winkelverslaving lange tijd onontdekt, niet in de laatste plaats omdat de getroffenen hun verslaving voor lange tijd kunnen verbergen. Winkelen verslaving is zo gemakkelijk te oefenen, het kan worden verborgen omdat het sociaal wordt herkend. De remmingen zoals bij drugs of alcohol, die al gestigmatiseerd zijn door de maatschappij, worden volledig geëlimineerd door winkelverslaving.

Gedwongen om geld uit te geven: Psychologische oorzaken

Ondanks het feit dat winkelverslaving niet als een op zichzelf staande geestesziekte wordt genoemd, moet het serieus worden genomen en mag het nooit worden gebagatelliseerd. Het is dus gebaseerd op psychologische oorzaken die wijzen op de dringende behoefte aan behandeling. Het is niet wetenschappelijk duidelijk of het kopen van verslaving een impulscontrolestoornis of een obsessief-compulsieve stoornis is. Zelfs de vraag of er sprake is van een echte verslaving kan vanuit het perspectief van de wetenschap nog steeds niet worden beantwoord, hoewel koopverslaving voldoet aan tal van criteria van gedragsverslaving. Daarbij kan winkelverslaving iedereen treffen en stopt het niet bij de sociale status of het opleidingsniveau. Zowel een verpleegkundige als een succesvolle senior arts kan worden getroffen.

Jongeren worden verondersteld een kwetsbare groep te zijn vanwege de merkfixatie en de bijbehorende status. Bovendien zijn ze veel minder kritisch in hun koopgedrag dan volwassenen en geven ze toe aan de overtuiging dat merkproducten een garantie zijn voor kwaliteit. De trend van zogenaamde "Haul video's" kan onder andere kritisch zijn. Op YouTube presenteren jongeren hun "haul", de Engelse term voor raid. In een video wordt het product gepresenteerd, worden kwaliteit en prijs geïntroduceerd, geëvalueerd en wordt een eventueel aankoopadvies uitgesproken. Wat op het eerste gezicht volkomen ongedwongen lijkt, kan voor veel jongeren een winkelval worden. Het is ook niet zonder gevaar dat jongeren opgroeien met het toenemende girale betaalsysteem en het internet en vaak geen verbinding hebben met het uitgeven van geld. Degenen die zelden fysiek contant geld overhandigen, hebben de neiging om sneller geld uit te geven dat helemaal niet beschikbaar is. Het is dan ook niet ongebruikelijk dat met name jongeren snel in een schuldenval terechtkomen. Door het feit dat jongeren meestal nog steeds thuis wonen, is hun pathologisch koopgedrag echter eerder merkbaar dan dat van een volwassene. De ouders regelen dan de schulden die al zijn ontstaan en proberen door middel van diverse maatregelen een einde te maken aan het dwangmatige gedrag van hun kind. In hoeverre deze maatregelen met succes worden bekroond, hangt af van de nauwkeurigheid ervan. Verantwoordelijke ouders proberen een therapieplaats te vinden voor hun kinderen en proberen de oorzaken van winkelverslaving te achterhalen.

Aangenomen wordt dat 90% van alle winkelverslaafden vrouwen zijn, terwijl een Amerikaans onderzoek aantoont dat mannen op dezelfde manier door winkelverslaving kunnen worden getroffen als vrouwen. Jongeren zijn ook meer geneigd om verslaafd te zijn aan winkelen dan ouderen. Ook mensen die in een zogenaamd gelukkig partnerschap leven, kunnen hun onvervulde verlangen naar liefde bevredigen door middel van winkelverslaving. Hoe klaar het spectrum van de betrokkenen ook moge zijn, er kunnen zeker enkele overeenkomsten worden uitgewerkt. Desalniettemin kan de huidige stand van het onderzoek worden uitgebreid in termen van frequentie, wie is bijzonder zwaar getroffen, wat de concrete oorzaken zijn en welke mechanismen effectief zijn in het geval van winkelverslaafden.

Sommige wetenschappers geloven bijvoorbeeld dat een genetische aanleg kan worden bepaald. Deze aanname is echter van meer algemene aard en richt zich veel meer op het basiskarakter van het karakter. Mensen met emotionele instabiliteit of een laag gevoel van eigenwaarde en een neiging tot het ontwikkelen van depressiviteit hebben meer kans op het ontwikkelen van verslavingen. In de psychologie is een biologische aanleg gevonden bij mensen die lijden aan verslaving. Bij patiënten met deze aandoening moet het beloningscentrum in de hersenen minder uitgesproken zijn. Verslaving activeert dit beloningscentrum dodelijk, geeft positieve gevoelens vrij en wordt, in het geval van winkelverslaving, geassocieerd met winkelen. Toch is er geen specifiek persoonlijkheidstype dat noodzakelijkerwijs lijdt aan verslaving. Dit fenomeen kon niet wetenschappelijk worden aangetoond. Zo kunnen mensen de bovengenoemde kenmerken hebben, zoals een neiging tot depressie of een onstabiele persoonlijkheid, zonder ooit in hun leven in contact te komen met een verslaving of verslavend gedrag. In plaats daarvan probeert de wetenschap uit te leggen dat het onder bepaalde omstandigheden waarschijnlijker is dat het een verslaving ontwikkelt. Dit geval hoeft zich echter niet noodzakelijkerwijs voor te doen. Naast deze biologische kenmerken spelen ook sociale en familiale factoren een belangrijke rol. Mensen van wie de kindertijd gekenmerkt werd door terugtrekking van liefde of prestatiegerichtheid, groeien vaak op tot minder stabiele persoonlijkheden. Het gevaar van verslaving neemt dus toe als sommige componenten samenkomen.

Zo wordt er bijvoorbeeld van uitgegaan dat winkelverslaving altijd gebaseerd is op een verminderd gevoel van eigenwaarde. De veronderstelde correlatie tussen winkelverslaving en het frequente voorkomen bij vrouwen kan onder andere worden verklaard door een gebrek aan zelfvertrouwen. Psychologische theorieën gaan ervan uit dat vooral vrouwen en minder mannen een laag zelfbeeld hebben. Mogelijke redenen die worden genoemd zijn dat vrouwen, in tegenstelling tot mannen, hun gevoel van eigenwaarde afhankelijker maken van de buitenwereld. Ze hebben de neiging om hun vaardigheden en kenmerken niet realistisch te beoordelen. De reden hiervoor is dat vrouwen zichzelf altijd vergelijken met een ideaal en niet met concurrenten of andere mensen. Daarbij komt nog de vaak onbewuste houding ten opzichte van vrouwen om zich aan te passen en verantwoordelijk te zijn voor het geluk van kinderen en mannen. Gecombineerd met hun eigen zelfkritische houding en de dagelijkse spanning tussen carrière en gezin, ervaren veel vrouwen problemen met hun eigenwaarde. In extreme gevallen kan een bepaalde neiging om ziek te worden met een winkelverslaving niet worden uitgesloten. Maar zelfs mannen kunnen problemen hebben met hun eigenwaarde door een dominante moeder, pesten in de kindertijd of spanningen in het gezin. Mannen kunnen bijvoorbeeld in principe niet worden uitgesloten als men spreekt van een kans om ziek te worden met een winkelverslaving.

De psychologische oorzaken van winkelverslaving kunnen dus zeer uiteenlopend zijn: genetica, persoonlijkheid, neurobiologische processen in de hersenen die de verslaving in de hand werken, geestesziekten of stress veroorzaakt door het dagelijks leven of door slagen over het lot. Waarom bijvoorbeeld een gebrek aan zelfvertrouwen of neurobiologische processen in de hersenen kunnen leiden tot winkelverslaving, wordt hier kort uitgelegd.